ضریب هوشی آقای زینالی و فریماسونرها

کنار اتاق نقشه کشی اتاق کوچکی بود که بلا استفاده بود روزی نبود که از بلااستفاده بودن آن اتاق غصه نخورم
هر روز دانش آموزان مشکل جدیدی بوجود می آوردند و من رویم نمی شد به آقای زینالی بگویم که استاد زینالی ! آن اتاق را بکن اتاق دبیر نقشه کشی دوازده سال گذشت و آقای زینالی همکاران معماری من را از هنرستان دیگر فراخواندند و عذر من را خواستند من آنها را فریماسونری می دانستم چون تمام استادان دانشگاه معماری ایران فریماسونری های معمار را قبول دارند !!! خلاصه زینالی به مقام خدایی رسیده بود و من هم به هیچ ترتیبی نمی توانستم آقای زینالی را قانع کنم که استفاده ای از اتاق خالی داشته باشد دوازده سال گذشت رفتم کارگاه معماری که با من انسی داشت قدیم. دیدم تمام کارهایی که از جورابلو و افضلی و پیشوایی خواسته بودم و انجام نداده بودند آنجا انجام شده و کارگاه بی نقص شده است با این تفاوت که درب آن اتاق همچنان پلمپ بود و نصف کارگاه را اتاق کرده بودند و دانش آموزانی که پشت اتاق می نشینند وایت برد را نمی بینند 💙