روز شهریور از ماه شهریور
روز شهریور از ماه شهریور
به خُشنودی اَهورامَزدا
جشن شهریورگان
در گاهشماری ایرانی این روز بنام جشن شهریورگان نام گذاری شده است.
خشَترَوَئیریَه واژه‌ای اوستایی است که در پهلوی به
خشَترِوَر و در پارسی نو به شهریوَر دگرگون شده است.
بخش نخست این واژه "خشترَ" به مانک (معنی) شهریاری و بخش دوم "وَییریه" به مانک آرزو است که روی هم رفته به مانک "شهریاری آرزو شده" است.
شهریور نام یکی از امشاسپندان است که در جهان مینوی (معنوی) نماد پادشاهی آسمانی و یکی از فروزه‌های خدایی است و در جهان گیتیک (فیزیکی) نگهبان "ایوخشست‌ها" یا توپال‌ها (فلزها) است که همیشه خواهان فر و بزرگی و نیرومندی برای مردمان است و همچنین پشتیبان بینوایان است.
از آن جایی که این جشن به پادشاهان دادگر بستگی دارد و آنان نماینده‌ی شهریاری آسمانی هستند، ایرانیان باستان در این روز پس از نیایش اهورامزدا و نیکوکاری کردن و دادن خوراک به بینوایان و نیازمندان، نزد پادشاه رفته و این جشن را شادباش می گفتند. سپس توپال‌های کهنه را از انبارها بیرون می‌آوردند و نو می‌کردند و پس از آن به شادی و پایکوبی می پرداختند.
از دو نگر دیگر جشن شهریورگان وهاک (اهمیت) دارد:
نخست اینکه ماه شهریور، ماه گردآوری فراورده‌های کشاورزی است و کشاورزان ایرانی همیشه دستاورد کشت و کار را با شادمانی و جشن برگزار می‌کردند.
دو دیگر اینکه در این ماه، پاییزه کاری آغاز می‌شود و چون ایرانیان آغاز هر کار نیکی را با شادی در می‌آمیختند، از این رو جشن شهریورگان را می توان آغاز ژمان (فصل) نویی دیگر از هنگام کشت دانست.
امروزه زرتشتیان، این جشن را نیز مانند دیگر جشن ها با سپاس و نیایش به درگاه اهورا مزدا آغاز و با جشن و سرور به پایان می رسانند.
#شهریور
به خُشنودی اَهورامَزدا
جشن شهریورگان
در گاهشماری ایرانی این روز بنام جشن شهریورگان نام گذاری شده است.
خشَترَوَئیریَه واژه‌ای اوستایی است که در پهلوی به
خشَترِوَر و در پارسی نو به شهریوَر دگرگون شده است.
بخش نخست این واژه "خشترَ" به مانک (معنی) شهریاری و بخش دوم "وَییریه" به مانک آرزو است که روی هم رفته به مانک "شهریاری آرزو شده" است.
شهریور نام یکی از امشاسپندان است که در جهان مینوی (معنوی) نماد پادشاهی آسمانی و یکی از فروزه‌های خدایی است و در جهان گیتیک (فیزیکی) نگهبان "ایوخشست‌ها" یا توپال‌ها (فلزها) است که همیشه خواهان فر و بزرگی و نیرومندی برای مردمان است و همچنین پشتیبان بینوایان است.
از آن جایی که این جشن به پادشاهان دادگر بستگی دارد و آنان نماینده‌ی شهریاری آسمانی هستند، ایرانیان باستان در این روز پس از نیایش اهورامزدا و نیکوکاری کردن و دادن خوراک به بینوایان و نیازمندان، نزد پادشاه رفته و این جشن را شادباش می گفتند. سپس توپال‌های کهنه را از انبارها بیرون می‌آوردند و نو می‌کردند و پس از آن به شادی و پایکوبی می پرداختند.
از دو نگر دیگر جشن شهریورگان وهاک (اهمیت) دارد:
نخست اینکه ماه شهریور، ماه گردآوری فراورده‌های کشاورزی است و کشاورزان ایرانی همیشه دستاورد کشت و کار را با شادمانی و جشن برگزار می‌کردند.
دو دیگر اینکه در این ماه، پاییزه کاری آغاز می‌شود و چون ایرانیان آغاز هر کار نیکی را با شادی در می‌آمیختند، از این رو جشن شهریورگان را می توان آغاز ژمان (فصل) نویی دیگر از هنگام کشت دانست.
امروزه زرتشتیان، این جشن را نیز مانند دیگر جشن ها با سپاس و نیایش به درگاه اهورا مزدا آغاز و با جشن و سرور به پایان می رسانند.
#شهریور
۱.۷k
۰۱ شهریور ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.