سربه زانو ها نزار ای بهتر از شب ماه من

سربه زانو ها نزار ای بهتر از شب ماه من
سرگذار این سینه ی پر درد و هم پر آه من
تا که آرامش بگیرد قلب پر درد و ملال
چونکه یادت مانده دراین سینه ی غم خواه من
گریه هایت بی ثمر گردیده وُ بی اعتبار
چون ندیدی گریه های گاه و در بیگاه من
ناله ی کاذب نکن بشنو نوای ناله را
تا بسوزاند دلت را ناله ی جان کاه من
من که بد عهدی نکردم در مرام عاشقی
از چه ترکم کردی ای معشوقه ی خود خواه من
سینه گورستان صدها آرزو شد عاقبت
تا جدا کردی رهت را بی سبب از راه من
بُگذر از این گونه بازی های کذبت نازنین
نقش خود بازی کن ای بازیگر گم راه من