بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
در خداشناسی خودتان، تجدید نظر کنید و در این مهم اصلاح و اکمال نمایید.
درمیان تمامی مشکلات وکاستی‌های ما بندگان، دو عامل سبب بروز این گونه احساسات، یا بهتر بگوییم: تخیلات و گمان‌ها می‌شود: اول آن که شناخت و معرف ما،نسب به خداوند متعال و هم چنین سایر معارفی چون:دعا، استجابت، توبه و کم، ناقص و اغلب غلط است و دوم آن که چون خدا بسیار به ما نزدیک است و بسیار مهربان و کریم است، در ارتباط با او جری و جسور می‌شویم.
آری، خداوند متعال با بنده‌اش رابطه محب و محبوب و عاشق و معشوقی بر قرار می‌کند، اما هیچ گاه پسر دایی و دختر خاله کسی نمی شود.
لذا باید همیشه ادب عبد و معبود و رب و مربوب را حفظ کرد. موحدتر، عارف‌تر، محب‌تر و محبوب‌تر از اهل عصمت علیهم السلام کیست؟ در مناجاتش با معشوق، گریه‌کنان عرض می‌کند: مولای یا مولای، اَنْتَ الْمَوْلى وَاَنَاالْعَبْدُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلا الْمَوْلى - مولای یا مولای، اَنْتَ الْمالِکُ و اَنَا الْمَمْلُوکُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَمْلُوکَ اِلا الْمالِکُ - مولای یا مولای، اَنْتَ الْعَزیزُ و َاَنَا الذَّلیلُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الذَّلیلَ اِلا الْعَزیزُ - مولای یا مولای، اَنْتَ الْخالِقُ وَ اَنَا الْمَخْلُوقُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ اِلا الْخالِقُ - مولای یا مولای، اَنْتَ الْعَظیمُ وَ اَنَا الْحَقیرُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْحَقیرَ اِلا الْعَظیمُ ...
الف) - ما انسان‌ها، نوعاً متکبر هستیم. طبعاً هر کس به هر مقداری که خدابین نشد، خودبین و دگر بین می‌شود، چنان چه ابلیس نیز به خاطر خودبینی‌اش استکبارکردو به خاطر استکبارش رانده شد.
انسان خودآگاه یا ناخودآگاه، خود را مبراء می کند و ایراد را به خدای سبحان وارد می‌کند چنان چه ابلیس گفت:حال که تو مرا اغفال کردی.خُب این استکبار است. می‌گوید: من هستم، او نمی‌بیند، من صدا می‌کنم، او نمی شنود، من او را دوست دارم، او مرا دوست ندارد، من توبه می‌کنم، اما فرقی نمی‌کند و اینها همه استکبار بنده و نیز افترای به خداوند سبحان منزه از هر عیب و نقص است؛ و بعد انسان معترضانه می‌گوید: خوب چرا چنین شد، یا چرا دعایم مستجاب نمی شود و ...؟!
ب) - خداوند رحمان و رحیم، شنوا و داناست، وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ -(سوره انعام بخشی از آیه 13و سوره بقره بخشی از آیه 137)
نه این که فقط صوتی به او برسد، بلکه شنوای بصیر است، وَهُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ - (سوره شوری بخشی از آیه 12)
هم حکیمِ با خبر است - وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ - (سوره انعام بخشی از آیه 18و 73)(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
در خداشناسی خودتان، تجدید نظر کنید و در این مهم اصلاح و اکمال نمایید.
درمیان تمامی مشکلات وکاستی‌های ما بندگان، دو عامل سبب بروز این گونه احساسات، یا بهتر بگوییم: تخیلات و گمان‌ها می‌شود: اول آن که شناخت و معرف ما،نسب به خداوند متعال و هم چنین سایر معارفی چون:دعا، استجابت، توبه و کم، ناقص و اغلب غلط است و دوم آن که چون خدا بسیار به ما نزدیک است و بسیار مهربان و کریم است، در ارتباط با او جری و جسور می‌شویم.
آری، خداوند متعال با بنده‌اش رابطه محب و محبوب و عاشق و معشوقی بر قرار می‌کند، اما هیچ گاه پسر دایی و دختر خاله کسی نمی شود.
لذا باید همیشه ادب عبد و معبود و رب و مربوب را حفظ کرد. موحدتر، عارف‌تر، محب‌تر و محبوب‌تر از اهل عصمت علیهم السلام کیست؟ در مناجاتش با معشوق، گریه‌کنان عرض می‌کند: مولای یا مولای، اَنْتَ الْمَوْلى وَاَنَاالْعَبْدُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلا الْمَوْلى - مولای یا مولای، اَنْتَ الْمالِکُ و اَنَا الْمَمْلُوکُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَمْلُوکَ اِلا الْمالِکُ - مولای یا مولای، اَنْتَ الْعَزیزُ و َاَنَا الذَّلیلُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الذَّلیلَ اِلا الْعَزیزُ - مولای یا مولای، اَنْتَ الْخالِقُ وَ اَنَا الْمَخْلُوقُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ اِلا الْخالِقُ - مولای یا مولای، اَنْتَ الْعَظیمُ وَ اَنَا الْحَقیرُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْحَقیرَ اِلا الْعَظیمُ ...
الف) - ما انسان‌ها، نوعاً متکبر هستیم. طبعاً هر کس به هر مقداری که خدابین نشد، خودبین و دگر بین می‌شود، چنان چه ابلیس نیز به خاطر خودبینی‌اش استکبارکردو به خاطر استکبارش رانده شد.
انسان خودآگاه یا ناخودآگاه، خود را مبراء می کند و ایراد را به خدای سبحان وارد می‌کند چنان چه ابلیس گفت:حال که تو مرا اغفال کردی.خُب این استکبار است. می‌گوید: من هستم، او نمی‌بیند، من صدا می‌کنم، او نمی شنود، من او را دوست دارم، او مرا دوست ندارد، من توبه می‌کنم، اما فرقی نمی‌کند و اینها همه استکبار بنده و نیز افترای به خداوند سبحان منزه از هر عیب و نقص است؛ و بعد انسان معترضانه می‌گوید: خوب چرا چنین شد، یا چرا دعایم مستجاب نمی شود و ...؟!
ب) - خداوند رحمان و رحیم، شنوا و داناست، وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ -(سوره انعام بخشی از آیه 13و سوره بقره بخشی از آیه 137)
نه این که فقط صوتی به او برسد، بلکه شنوای بصیر است، وَهُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ - (سوره شوری بخشی از آیه 12)
هم حکیمِ با خبر است - وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ - (سوره انعام بخشی از آیه 18و 73)(ادامه دارد...)
۵۳۸
۲۲ مرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.