part 4

#part_4
#4

عطیه با دیدن سپهر از جا پرید و گفت:
_آیسان سپهر اومد. من میرم چن مین دیگه میام.

چپ چپ نگاهش کردم و گفتم:
_برو گمشو دوست پسر زلیل.

نیشش و باز کرد و بوسی برام فرستاد و تند تند رفت سمت سپهر. سپهر نگاهی بهم کرد و همونطور که لم داده بودم براش دستی تکون دادم که به احترامم خم شد.

باخنده زیرلب دیوونه ای گفتم چشام و بستم و سرم تکیه دادم به نیمکت.

آیسان دادمهر. بابام فرش فروشی داره و مادرم خانه دار. بخاطر ارثی که از پدربزرگم به بابام رسید، دستمون به دهنمون میرسه و زندگی بدی نداریم.

تک دخترشونم و رشته ی روانشناسی دارم درس میخونم. عاشق اینم مطب بزنم و دیوونه ها بیان پیشم و با هم گل بگیم و گل بشنویم.

قد بلندم و هیکلم به لطف ۵ سال باشگاه رفتنم رو فرمه. از قیافمم راضیم. فقط یکم تنبلم و دلقک.

امروز از اون روزای تنبلیمه و فقط دلم خواب میخواد. عطیه هم دوست دبیرستانیمه و حدودا ۵ ساله باهم دوستیم.

با یکی از همکلاسی هامون به نام سپهر دوسته، سپهر پسر شاد و خوبیه اما آدم ازدواج نیست بر خلاف عطیه ی ازدواجی.

با شنیدن صدای پسر چشامو وا کردم و با خماری نگاهشون کردم.

پسره فکر کنم ترم بالایی با لبخند مسخره ای گفت:
_میتونم بشینم؟

با جدیت و پرخاش گفتم: نه.

رفیقش با خنده گفت: اوه چه عصبی.

سریع دست و پامو باز کردم و کل نیمکت و پر کردم و گفتم:

_پر شد. برین یه جای دیگه.