کپشن🙂

#کپشن🙂

هرگز فکر نمی کردم روزی برسد که یک بازیکن عراقی را تا این حد دوست داشته باشم.
یک)سال هشتاد و پنج بازیکنی بنام صلاح حسن که عنوان مرد سال فوتبال عراق را یدک می کشید به پرسپولیس پیوست، اما در یک فصل ناموفق کمتر از تعداد انگشتان یک دست بازی کرد و از پرسپولیس جدا شد!
سه سال بعد هم وطن دیگرش که یکی از ستاره های تیم ملی عراق بود به پرسپولیس پیوست،به جز یک گل ایستگاهی و پاس به کریم باقری در دربی چیز خاصی از او ندیدیم،او سر انجام بعد از سه فصل و کمتر از چهل بازی برای تیم های پرسپولیس ، استقلال و ذوب از فوتبال ایران خداحافظی کرد!
دو)حدود هفت سال بعد جوانی جویای نام و با استعداد بنام بشار رسن برای قرارداد با پرسپولیس به ایران آمد،کمتر کسی به آینده این بازیکن عراقی در پرسپولیس خوشبین بود،چون در ادوار لیگ برتر به استثنا یکی دو بازیکن، جز حاشیه و پول مفت به جیب زدن چیز خاصی از بازیکنان عراقی در فوتبالمان ندیده بودیم.
سه)اما داستان از اینجا آغاز شد، او با همه فرق می کرد، انگار پدرش یک شاهینی اصیل و خودش در مکتب پرسپولیس رشد کرده بود،معرفتش از معرفت داخلی ها صدها برابر بیشتر بود و بارها این را به همه ما ثابت کرد.
بدون شک از نظر فنی و اخلاقی او بهترین بازیکن عراقی تاریخ فوتبال ایران است،پرسپولیسی ها در سخت ترین شرایط پایش ماندند و او هم انصافا تا آخرین لحظه پایمان ماند.
پنج سال بازی برای پرسپولیس بدون کوچکترین حاشیه و با تمام وجود،نام بشار را در تاریخ پرسپولیس جاودانه کرد.
واقعیتش را بخواهید، با این قراردادهای مضحک نامدیران سابق پرسپولیس که جز ضربه زدن به روح و روان هوادار و آسیب اساسی به باشگاه کاری نکردند،بشار هم مثل سایرین به راحتی می توانست از پرسپولیس جدا شود،مثل همان هایی که با گردن کلفتی و بدون کوچکترین هزینه ای به باشگاه، جدا شدند و حالا نامه فدایت شوم تحویلمان می دهند!
اما تعصب او به پیراهن پرسپولیس و معرفتش اجازه نداد که پرسپولیس را در فینال تنها بگذارد.
حالا فینال هرچند تلخ اما تمام شد و انگار لحظه خداحافظی فرا رسیده است.
آقای بشار بابت همه ی این سال ها ممنون،بابت معرفت و تعصبت ممنون،نامت برای همیشه در قلب ما خواهد ماند.
دائما في قلوبنا یا بشار❤

.