🌹امام حسین(ع) جان پناه عالم .... بخش پنجم🌹
پنجشنبه ۰۴ اسفند ۱۴۰۱ - ۰۷:۲۶/ سال هشتاد و یکم شماره ۲۳۲۵۰
💠 به بهانه ولادت پرنور و سُرورِ سَرور جوانان اهل‌بهشت
💠 حسین(ع) جان‌پناه عالم ....
حضرت آدم چون این نام‌ها را فرا گرفت و بر زبان راند، از هر کدام حلاوتی وصف ناشدنی و بهجتی بی پایان دریافت نمود: محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین صلوات الله علیهم. تا زمانی که نام حسین(ع) را بر زبان جاری ساخت، ناگهان شرایط دگرگون شد. آسمان آبی دلش را ابرهای تیره غم فرا گرفت، آرامش درونش به طوفانی پر تلاطم مبدل شد و سیلاب اشک از سحاب چشمانش فرو ریخت. «یا أخى جَبرَئيل فى ذِكرِ الْخامِسِ يَنكَسِرُ قَلبى وَ تَسيلُ عَبرَتى؛ برادرم جبرئیل! این پنجمین نام چه بود که چون بر زبان راندم، اینچنین دلم شکست و اشکم جاری شد؟» و این اولین قطرات اشکی بود که از نوع بشر به یاد حسین(ع) فرو می‌ریخت و خاک را زینت می‌داد.(بحارالانوار ۴۴/ ۲۴۵)
💠 به بهانه ولادت پرنور و سُرورِ سَرور جوانان اهل‌بهشت
💠 حسین(ع) جان‌پناه عالم ....
حضرت آدم چون این نام‌ها را فرا گرفت و بر زبان راند، از هر کدام حلاوتی وصف ناشدنی و بهجتی بی پایان دریافت نمود: محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین صلوات الله علیهم. تا زمانی که نام حسین(ع) را بر زبان جاری ساخت، ناگهان شرایط دگرگون شد. آسمان آبی دلش را ابرهای تیره غم فرا گرفت، آرامش درونش به طوفانی پر تلاطم مبدل شد و سیلاب اشک از سحاب چشمانش فرو ریخت. «یا أخى جَبرَئيل فى ذِكرِ الْخامِسِ يَنكَسِرُ قَلبى وَ تَسيلُ عَبرَتى؛ برادرم جبرئیل! این پنجمین نام چه بود که چون بر زبان راندم، اینچنین دلم شکست و اشکم جاری شد؟» و این اولین قطرات اشکی بود که از نوع بشر به یاد حسین(ع) فرو می‌ریخت و خاک را زینت می‌داد.(بحارالانوار ۴۴/ ۲۴۵)
۵۹۱
۰۴ اسفند ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.