بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت اول :
وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا- و آنها كه مردان و زنان با ايمان را به خاطر كاری كه انجام نداده‌اند آزار میدهند، متحمل بهتان و گناه آشكاری شده‌اند.(سوره احزاب آیه 58)
ما گناهانی را می‌شناسیم و به شدت مراقبیم که از آنها دوری کنیم، مانند: تنبلی در اقامۀ نماز - روزه‌خواری عمدی - شرابخواری - قمار - زنا - قتل نفس و اما گناهان بسیاری را نمی شناسیم و یا اگربشناسیم نیزتوجه لازم به آنها را نداریم و چه بسا مکرر مرتکب آنها شویم و حتی آنقدر برایمان عادی و عادت شده باشد که برایش استغفار و توبه‌ای نیز ننماییم.
از جمله این گناهان بزرگ، آزار دیگران می‌باشد که دردنیا سبب بروز گرفتاری ها،محبوس شدن دعاها ونزول بلاها میگرددو درآخرت، حقیقتش را که آتش سوزانندۀ درون و بیرون می‌باشد نمایان می‌سازد.
خداوند سبحان فرمود: إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا -قطعاً آنان که خدا و پیامبرش رامی‌آزارند، خدا در دنیا و آخرت لعنت‌شان می‌کند از رحمتش دورمی‌سازد، و برای آنان عذابی خوارکننده آماده کرده است.(سوره احزاب آیه 57)
و پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: مَن آذى مُؤمِنا فَقَد آذاني، ومَن آذاني فَقَد آذَى اللّه َ-عزوجل، ومَن آذَى اللّه َ فَهُوَ مَلعونٌ فِي التَّوراةِ وَالإنجيلِ وَالزَّبورِ وَالفُرقانِ -هر كس مؤمنى را بيازارد، مرا آزرده است و هر كس مرا بيازارد، بى شك، خداوند عزّ و جلّ را آزرده است و هر كس خدا را بيازارد، در تورات و انجيل و زبور و قرآن، نفرين ملعون شمرده شده است.(مشكاة الأنوار، ص 149)
آزار دیگران، خصلت افراد شرور و پست می‌باشد آزار دیگران و به ویژه مسلمانان و مؤمنان،هیچ منفعتی برای آزار دهنده ندارد ودرنهایت لذّتی نفسانی و گذرا از آن می‌برد، با خود می‌گوید:دلم خنک شد!، یعنی پیش از رساندن آزار، دلش در تنگی و حرارت بغض، کینه، حسادت و دشمنی قرار داشت و اکنون گمان می‌کند که آزار دیگری، مرحمی بر این دردها و مرض‌هایش شده است!
از این‌رو،امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام، فرمودند:عادَةُ الأشرارِ أذِيَّةُ الرِّفاقِ - عادت مردمان بد شرور،آزار دادن رفيقان است.(غرر الحكم - 6245)
و نیز فرمودند:عَادَةُ اللِّئَامِ وَ الْأَغْمَارِ أَذِیةُ الْکِرَامِ وَ الْأَحْرَار-عادت فرومايگان و نا پختگان، آزردن بزرگواران و آزادگان است.(تصنیف غرر الحکم-465)(ادامه دارد...)
قسمت اول :
وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا- و آنها كه مردان و زنان با ايمان را به خاطر كاری كه انجام نداده‌اند آزار میدهند، متحمل بهتان و گناه آشكاری شده‌اند.(سوره احزاب آیه 58)
ما گناهانی را می‌شناسیم و به شدت مراقبیم که از آنها دوری کنیم، مانند: تنبلی در اقامۀ نماز - روزه‌خواری عمدی - شرابخواری - قمار - زنا - قتل نفس و اما گناهان بسیاری را نمی شناسیم و یا اگربشناسیم نیزتوجه لازم به آنها را نداریم و چه بسا مکرر مرتکب آنها شویم و حتی آنقدر برایمان عادی و عادت شده باشد که برایش استغفار و توبه‌ای نیز ننماییم.
از جمله این گناهان بزرگ، آزار دیگران می‌باشد که دردنیا سبب بروز گرفتاری ها،محبوس شدن دعاها ونزول بلاها میگرددو درآخرت، حقیقتش را که آتش سوزانندۀ درون و بیرون می‌باشد نمایان می‌سازد.
خداوند سبحان فرمود: إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا -قطعاً آنان که خدا و پیامبرش رامی‌آزارند، خدا در دنیا و آخرت لعنت‌شان می‌کند از رحمتش دورمی‌سازد، و برای آنان عذابی خوارکننده آماده کرده است.(سوره احزاب آیه 57)
و پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: مَن آذى مُؤمِنا فَقَد آذاني، ومَن آذاني فَقَد آذَى اللّه َ-عزوجل، ومَن آذَى اللّه َ فَهُوَ مَلعونٌ فِي التَّوراةِ وَالإنجيلِ وَالزَّبورِ وَالفُرقانِ -هر كس مؤمنى را بيازارد، مرا آزرده است و هر كس مرا بيازارد، بى شك، خداوند عزّ و جلّ را آزرده است و هر كس خدا را بيازارد، در تورات و انجيل و زبور و قرآن، نفرين ملعون شمرده شده است.(مشكاة الأنوار، ص 149)
آزار دیگران، خصلت افراد شرور و پست می‌باشد آزار دیگران و به ویژه مسلمانان و مؤمنان،هیچ منفعتی برای آزار دهنده ندارد ودرنهایت لذّتی نفسانی و گذرا از آن می‌برد، با خود می‌گوید:دلم خنک شد!، یعنی پیش از رساندن آزار، دلش در تنگی و حرارت بغض، کینه، حسادت و دشمنی قرار داشت و اکنون گمان می‌کند که آزار دیگری، مرحمی بر این دردها و مرض‌هایش شده است!
از این‌رو،امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام، فرمودند:عادَةُ الأشرارِ أذِيَّةُ الرِّفاقِ - عادت مردمان بد شرور،آزار دادن رفيقان است.(غرر الحكم - 6245)
و نیز فرمودند:عَادَةُ اللِّئَامِ وَ الْأَغْمَارِ أَذِیةُ الْکِرَامِ وَ الْأَحْرَار-عادت فرومايگان و نا پختگان، آزردن بزرگواران و آزادگان است.(تصنیف غرر الحکم-465)(ادامه دارد...)
۴۲۲
۲۴ آبان ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.