در حریم مهربانی تو آرامم ولی

در حریمِ مهربانیِ تو آرامم ولی
بی تو قلبم غرق در آشفته حالی می شود

هر بیابان در هوایِ دلگشایِ مهرِ تو
مثل جنگل هایِ سرسبزِ شمالی می شود

شک ندارم زندگی بی نامِ هستی آوَرَت
باغ ویرانی اسیرِ خشکسالی می شود

خانه ام وقتی که باشی بی نظیر و با شکوه
یک بهشت بی همانندِ خیالی می شود

عاقبت با این غزل هایِ پر از احساسِ من
عشقمان ضرب المثل بینِ اهالی می شود

ماجراهایِ من و دلبستگی هایم به تو
بهترین موضوعِ شعرِ این حوالی می شود ...⋆• 🌼🌸