بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت سوم :
یعنی باید ابتدا هر چه بیشتر آنها را کافر، ظالم، دشمن و ...: خداوند متعال، در قرآن کریم و در اسلام عزیز، نه تنها به محبت، دوستی، مودت و رفاقت با کافر، مشرک، ظالم، فاسق و فاسد توصیه ننموده، بلکه اصلاً اجازه اش را نداده و به شدت بر حذر داشته و امر به برخورد و مقابله در صورت لزوم داده است.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ - ای کسانی که ایمان آورده‌اید! محرم اسراری از غیر خود غیر افراد مؤمن، انتخاب نکنید! آنها از هر گونه شرّ و فسادی در باره شما، کوتاهی نمی کنند.آنها دوست دارند شما در رنج و زحمت باشید. نشانه‌های دشمنی از دهان و کلام شان آشکار شده؛ و آنچه در دلهایشان پنهان می‌دارند، از آن مهمتر است. ما آیات و راه‌های پیشگیری از شرّ آنها را برای شما بیان کردیم اگر اندیشه تعقل کنید.(سوره آل عمران آیه 118)
نکته : اما، این اصل عقلی و آموزۀ وحی الهی، نباید بهانه‌ای شود که آدمی به هر کسی زود تهمت کفر و شرک بزند، و یا با هر رفتار نامطلوبی، آنها را ظالم و فاسق بخواند و عکس العمل نشان دهد.
گاهی با کافری چون فرعون نیز باید با زبان نرم - قَوْلًا لَيِّنًا - و البته به حق و حکیمانه سخن گفت؛ اگر پیامبر اکرم و اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین، هر کافر، مشرک، فاسق و حتی ظالمی را با شدت می‌راندند که دیگر کسی مسلمان، مؤمن و شیعه نمی‌شد!
بنابراین، کمالات اخلاقی شخص،مانند:بردباری -حلیم بودن - تحمل و استقامت - صبر - ندید گرفتن - صفح - بخشش و پوشش دادن عفو و مغفرت - گذشت - ایثار - جود، کرم و ...، باید سرجایش باشد و در عمل نیز تقویت گردد، و نباید تحت الشعاع رفتار دیگران باشد و آدمی همیشه منفعل عمل کند! اگر شما تشنه ای ببینید وبتوانید او راسیراب کنید،حتی اگر کافر حربی،مجروح یا اسیر باشد هم باید او را سیراب نمایید.
اما همانطور که بیان شد، ملاک و تعیین کننده محدودها، عقل = خرد است که باید با آن تشخیص دهدکه باچه کسانی،چگونه و تا چه حدی، برخورد دوستانه و رفاقتی، یا دوری، و یا حتی دشمنی داشته باشد.( پایان)
پاسخ قسمت سوم :
یعنی باید ابتدا هر چه بیشتر آنها را کافر، ظالم، دشمن و ...: خداوند متعال، در قرآن کریم و در اسلام عزیز، نه تنها به محبت، دوستی، مودت و رفاقت با کافر، مشرک، ظالم، فاسق و فاسد توصیه ننموده، بلکه اصلاً اجازه اش را نداده و به شدت بر حذر داشته و امر به برخورد و مقابله در صورت لزوم داده است.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ - ای کسانی که ایمان آورده‌اید! محرم اسراری از غیر خود غیر افراد مؤمن، انتخاب نکنید! آنها از هر گونه شرّ و فسادی در باره شما، کوتاهی نمی کنند.آنها دوست دارند شما در رنج و زحمت باشید. نشانه‌های دشمنی از دهان و کلام شان آشکار شده؛ و آنچه در دلهایشان پنهان می‌دارند، از آن مهمتر است. ما آیات و راه‌های پیشگیری از شرّ آنها را برای شما بیان کردیم اگر اندیشه تعقل کنید.(سوره آل عمران آیه 118)
نکته : اما، این اصل عقلی و آموزۀ وحی الهی، نباید بهانه‌ای شود که آدمی به هر کسی زود تهمت کفر و شرک بزند، و یا با هر رفتار نامطلوبی، آنها را ظالم و فاسق بخواند و عکس العمل نشان دهد.
گاهی با کافری چون فرعون نیز باید با زبان نرم - قَوْلًا لَيِّنًا - و البته به حق و حکیمانه سخن گفت؛ اگر پیامبر اکرم و اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین، هر کافر، مشرک، فاسق و حتی ظالمی را با شدت می‌راندند که دیگر کسی مسلمان، مؤمن و شیعه نمی‌شد!
بنابراین، کمالات اخلاقی شخص،مانند:بردباری -حلیم بودن - تحمل و استقامت - صبر - ندید گرفتن - صفح - بخشش و پوشش دادن عفو و مغفرت - گذشت - ایثار - جود، کرم و ...، باید سرجایش باشد و در عمل نیز تقویت گردد، و نباید تحت الشعاع رفتار دیگران باشد و آدمی همیشه منفعل عمل کند! اگر شما تشنه ای ببینید وبتوانید او راسیراب کنید،حتی اگر کافر حربی،مجروح یا اسیر باشد هم باید او را سیراب نمایید.
اما همانطور که بیان شد، ملاک و تعیین کننده محدودها، عقل = خرد است که باید با آن تشخیص دهدکه باچه کسانی،چگونه و تا چه حدی، برخورد دوستانه و رفاقتی، یا دوری، و یا حتی دشمنی داشته باشد.( پایان)
۴۶۱
۱۶ آذر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.