ﻣﻦ ﺯﺧﻤﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮﯼ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ
ﺗﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﺮﯾﻨﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﯼ
ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮﯾﻨﺸﺎﻥ
ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﻥ 
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ 
ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺮﺍﺵ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﭘﻮﺳﺘﻢ 
ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻣﺸﺎﻥ 
ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﺮﺳﯿﺪﻧﺪ 
ﺑﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﻧﺮﺳﯿﺪﻧﺪ

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ 
ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺮﺍﺵ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺒﺮﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﻧﺒﺮﺩﻧﺪ 
ﺗﻮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺯﺧﻢ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯼ 
ﻭ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ 
ﻋﺰﯾﺰﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ
ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮ ...