.

.
ایـن بـــــهار حـتی
شــبیه خـــزان هم نــشد
وقــتی نـــبودنت
آسـمان را ســیاه پــوش کرد
تـا بــاران مــــرثیه ای شود که
ابـــرها می نــــوازند
باران صــدای ظلـــمتی ست که
باعــث می شود
بیـــشتر تــــرک بردارم
به خـودم نــگاه می کنم که
چــــقدر آســـیب دیــده ام
و صـــدای شـــیهه مرگ
تنها حقـیقـتی ست که از دور می آید
تـــا تــپش های قلـــبم
آمــاده کنند مــــرا
برای گــذر از کــوچه عشــق
من صـــدای خــواهش مـــرگ را
آنـــطرف کــوچه می شــنوم..




"آیدین_دلاویز"