از تبار غصه ام اش است قوم و خوش ما

از تبار غصه ايم ، اشك است قوم و خويش ما
جز غم و حسرت نباشد راه و رسم كيش ما

همچو مردابيم و هركس يك نظر بر ما رسيد
سنگ زد ما را به شوق ديدن تشويش ما

زخم خورديم از رقيبان ، از رفيقان بيشتر...
پيش پايش را نديد اين ذهنِ دور انديش ما

همچو آيينه هزاران تكه شد دل ساده ريخت
حال تا روز قيامت هست بيخ ريش ما

هربلايى شد سرم آوردى اى دنيا ولى
مى رسد روزى كه كارت گير باشد پيش ما