روایت امام رضا ع به پسر شبیب درمورد محرم و گریه بر امام

روایت امام رضا (ع) به پسر شبیب درمورد محرم و گریه بر امام حسین (ع)


ای فرزند شبیب! اگر برای چیزی گریه می‌کنی، برای حسین بن علی بن ابی‌طالب گریه کن

ریّان بن شبیب گفت که در روز اول محرم بر امام رضا (ع) وارد شدم. پس به من فرمود: ای فرزند شبیب! آیا روزه‌ای؟
گفتم نه. فرمود: به‌راستی‌که این روز، روزی است که زکریا (ع) به درگاه پروردگارش دعا کرد و گفت: «پروردگارا! از نزد خود برای من، نسلی پاک قرار ده. همانا تو پذیرنده‌ی دعا هستی». پس خداوند، پذیرفت و به فرشتگان خود فرمان داد زکریا (ع) را که در محراب در حال نماز بود، چنین ندا دهند: «خداوند تو را به یحیی بشارت می‌دهد». هر کس در این روز، روزه بگیرد و به درگاه خدای (ع) دعا کند، پذیرفته می‌شود، همان‌گونه که برای زکریا (ع) پذیرفته شد.
سپس فرمود ای پسر شَبیب! محرّم، ماهی است که مردم دوران جاهلی، در گذشته به خاطر حرمت آن، ستم و جنگ را در آن، حرام می‌دانستند. این امت، حرمت این ماه را نشناختند، چنان‌که حرمت پیامبرشان را هم نشناختند. در این ماه ذرّیه ی وی را کشتند و زنانش را اسیر کردند و اموالش را غارت کردند. خداوند، هرگز آنان را نخواهد بخشید.
ای فرزند شبیب! اگر برای چیزی گریه می‌کنی، برای حسین بن علی بن ابی‌طالب گریه کن، چون وی آن‌گونه که گوسفند، سر بُریده می‌شود، سر بُریده شد و به همراه وی هجده نفر از خاندانش کشته شدند که در روی زمین، همانندی برای آنان نبود. به خاطر قتل وی آسمان‌های هفتگانه و زمین‌ها گریستند. چهار هزار از فرشتگان برای یاری وی فرود آمدند؛ اما او را کشته یافتند. آنان تا روزی که قائم قیام کند، گِرد وی، ژولیده و غبارآلود هستند و چون وی قیام کند، از یاران وی خواهند بود و شعار آنان، «ای خونخواهان حسین» خواهد بود.
ای فرزند شبیب! پدرم از پدرش از جدش برای من نقل کرد که چون جدم حسین (ع) کشته شد، از آسمان، خون و خاک سرخ بارید.
ای فرزند شبیب! اگر بر حسین، گریه کنی تا اشکت بر گونه‌ات جاری شود، خداوند، همه گناهان تو را، چه بزرگ و چه کوچک، و چه کم و چه زیاد، خواهد بخشید.
ای فرزند شبیب! اگر این امر که خداوند را بدون گناه، ملاقات کنی، تو را خوشحال می‌کند، حسین (ع) را زیارت کن.
ای فرزند شبیب! اگر این امر، تو را خوش‌حال می‌کند که در بهشت به همراه پیامبر (ص) و خاندانش در غرفه‌های بناشده سکونت کنی، برای قاتلان حسین، لعنت کن.
ای فرزند شبیب! اگر این امر، تو را خوش‌حال می‌کند که ثوابی همانند کسی داشته باشی که به همراه حسین (ع) به شهادت رسیده است هرگاه به یادت افتاد، بگو: ای‌کاش همراه آنان بودم و سعادت بسیار می‌یافتم!
ای فرزند شبیب! اگر این امر تو را خوش‌حال می‌کند که در درجات بالای بهشت به همراه ما باشی، برای اندوه ما اندوهگین و برای شادی ما شاد باش، و بر تو باد ولایت ما! اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد، در روز قیامت با آن، محشور می‌شود.

امالی (للصدوق) ص 130