شده

ﭼﻪ ﺣﻘﯿﺮﻧﺪ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺟﺮﺃﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ‌ﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ
ﻭ ﻧﻪ ﻟﯿﺎﻗﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪﻥ
ﻭ ﻣﺪﺍﻡ ﺷﻌﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ!!!

ﻭ ﺗﺮﺍﮊﺩﯼ ﻏﻢ‌ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻫﺴﺖ، ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ
ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻑ‌ﻫﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﻫﻤﻪ‌ﯼ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭﺩ ﺭﻭﺡ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ: «ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﻘﺎﯾﻘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﻍ ﺯﺍﺩﻩ شده ﺍﺳﺖ.»