بی آنکه از یاد ببری که در هسته شهر درست ها به نوبه خود دا

بی آنکه از یاد ببری که در هسته شهر درست ها به نوبه خود دانه ای بدنهاد پنهان است :
و آن خیرگی و غرور ناشی از درست بودن – و درست تر بودن از بسیاری آدمهای درست دیگر،
که خود را بیش از آنچه درست است درست می دانند
و این حاصل تلخکامی، رقابت و حسادت است و میل غریزی به انتقام گرفتن از نادرستها، که از آرزوی « به جای آنها بودن و همان کارهای آنها را کردن » رنگ می گیرد.


جهنم زندگان چیزی مربوط به آینده نیست;
اگر جهنمی در کار باشد، همان است که از هم اکنون اینجاست، جهنمی که همه روزه در آن ساکنیم،
و با کنار هم بودنمان آن را شکل می دهیم.

برای آسودن از رنج آن دو طریق هست:
راه اول برای بسیاری آدمها ساده است و عبارتست از قبول آن شرایط و و جزئی از آن شدن، تا جایی که دیگر وجودش حس نشود.
راه دوم راهی پرخطر است و نیازمند توجه و آموزش مستمر، و در جستجو و بازشناسی آنچه و آنکس که در میان دوزخ، دوزخی نیست و، سپس، تداوم بخشیدن و فضا دادن به آن چیز یا آن شخص، خلاصه می شود.

از کتاب شهرهای نامرئی ایتالو کالوینو مترجم : ترانه یلدا

#خلاصه_کتاب
#ایتالو_کالوینو