فلسطین، جوجه‌های کوچکش، حالا ابابیل‌اند

خودش را وارث ارض مقدس خوانده، این قابیل
جهان وارونه شد، این‌بار با سنگ آمده هابیل

نِگین،‌ دست شیاطین و سلیمان اشک می‌ریزد
و با فرعون، می‌خندند فرزندان اسرائیل

گلستان شد، اگر چه آتش نمرود، اما سوخت
گلوی «الخلیل»، از داغ فرزندان اسماعیل

لب خاخام‌ها، تورات را وارونه می‌خامد!!
کشیشان، با دعا، رد می‌شوند از غیرت انجیل

به رسم سامری، این قوم برتر را بین، دنیا!
در آتش‌بازی خود، کرده‌اند از کودکان، تجلیل

میان نقشه‌ای، غرقند در نیل‌ و فرات، اما
نمی‌دانند این خوابِ پریشانی‌ست، بی‌تأویل

بیا ای تک‌سوار سبز! ای پایان این پاییز!
که همراهت بیاییم از فرات، این‌بار سوی نیل

و «سبحان الذی أسرا» بخوان، تا «مسجد الاقصی»
بخوان! ای خواندنت، شیرین‌تر از تنزیل جبرائیل

فلسطین، جوجه‌های کوچکش، حالا ابابیل‌اند
و خواب آخر پاییز می‌بیند، سپاه فیل
#مرگ_بر_اسراییل