امام حسین (ع) کلب نمی خواهد، بلکه آزاده بصیر و دیندار می
امام حسین (ع) کلب نمی‌خواهد، بلکه آزاده بصیر و دیندار می‌خواهد
به در خواست یکی از کاربران
بدلیل بروز رفتار های ناشایست از طرف برخی افراد به ظاهر مسلمان که به اسم شیعه و مسلمان خود را سگ اهل بیت ع مینامند تا
تا با به سخره گرفتن مذهب تشیع این مکتب را در بینش سودجویان تخریب کرده و سیل مخالفت ها را دامن بزنند بر آنیم تا جواب محکمی به مخالفین اسلام داده و نصیحتی دلسوزانه به دوستان خودمان کنیم تا ان شاءالله ملحدین و کفار از این رفتار ناشایست بر ضد اسلام و تشیع سود جویی نکنند و عقده گشایی ننمایند.
گفتن و به کار بردن کلماتی مانند کلب الحسین اگر باعث وهن و سست انگاری نسبت به اهل بیت علیهم السلام و شیعه شود جایز نیست
از منظر اخلاقی و عرفانی چیزی که خدا و اهل بیت ع از ما خواسته اند این است که مطیع و بنده خدا باشیم و اهل بیت را در زندگی خودمان الگو قرار دهیم و شیعه و محب ایشان باشیم . آنها نخواسته اند که ما سگ ایشان باشیم.
(افتخار یک شیعه به شیعه بودن است نه سگ بودن).
در کل گفتن این جملات خوب و سازنده و در شان شیعه و افتخاری برای شیعه (((نیست))).
برخی مداحان برای رساندن تواضع خود نسبت به امام از این کلمات استفاده می کنند در حالی که تواضع حقیقی نسبت به امام تبعیت از گفتار و کردار ایشان است..
افراطی‌ترین نوع برخورد نیز همین قلاده بستن و به درگاه امام حسین علی (ع) رفتن است؛ رفتاری که ساده انگارانه‌ترین نوع ابراز محبت به درگاه سرور و سالار شهیدان است و تنها زمینه ساز فضاسازی جریانات ضدشیعی به ویژه جریان افراطی وهابی می‌شود.
متأسفانه این رویکرد‌ها که برگرفته از برداشت‌های سطحی از مکتب انسان‌ساز تشیع است، در سال‌های اخیر در اشکال متعدد ظهور و بروز کرده و همواره نهی شده؛ اما این بار از دریچه متفاوتی خود را به معرض نمایش گذاشته است.
بی‌گمان در مقام عرض ارادت به ساحت ملکوتی معصومین، نیاز به برخی رفتارهای ظاهری ـ که هیچ نسبتی با دین و مذهب ندارد ـ نیست و این عرض ادب نزد معصومین، باید در نیت اشخاص باشد، وگرنه این که در کلام نمایش‌های اینچنینی به راه انداخته و مکتب شیعه را با همین رفتارهای ظاهری هزینه‌زا شناساندن، نه تنها به مصلحت نیست که (((بازی با آبروی شیعه))) است.
پیش از این نیز از برخی مراجع معظم تقلید ـ مشخصاٌ ـ درباره چنین رفتارهایی، استفتائاتی با این مضمون شده بود که: «برخی مداحان شعرهای نامناسب خوانده، مانند من حسین اللهی هستم یا قلادهٔ سگ به گردن انداخته یا صدای سگ درمی‌آورند، وظیفهٔ ما در برخورد با این افراد چیست؟».
آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی در این باره پاسخ داده بودند: «اشعار مذکور خواندنشان جایز نیست و اعتقاد به مضمون آن کفر است و باید از آن جلوگیری شود و صدای سگ درآوردن کار زشتی است».
آیت‌الله موسوی تبریزی نیز در این باره چنین پاسخ داده بودند: «مداحی و خواندن اشعار در مجالس اهل بیت (ع) باید طوری باشد که موجب وهن نباشد و بهانه به دست دشمنان شیعه ندهد.
در مجالس اهل بیت (ع) باید اشعاری خوانده شود که فضائل آن بزرگواران بیان شود و مصائب و مظلومیت آنها برای مردم گفته شود.
ائمه (ع) از ما نخواسته‌اند که خود را به صورت حیوان درآوریم، آنچه از ما خواسته‌اند این است که مؤمن صالح باشیم و اخلاق ما اخلاقی باشد که از آن بزرگواران رسیده است».
و آیات مکارم شیرازی و سیستانی نیز تأکید کردند، این اشخاص ارشاد شوند و در واقع عمل مذکور را نهی فرموده‌اند.
با این اوصاف، گویا رفتارهایی که هیچ یک از مراجع تقلید تأییدش نمی‌کنند، و هیچ سند فقهی محکمی ندارد، باید جدا نقد شود.
همچنین جریانات مذهبی نیز با سکوت از کنار چنین رفتاری نگذشته و این شیوه عرض ادب را که شاید خالصانه نیز باشد، نوعی از عرض ادب همچون سینه‌زنی قلمداد نکنند، چرا که مقایسه‌ای ناپذیرفته است و تنها (ثلمه‌ای به کلیت عزاداری امام حسین بن علی (ع) وارد می‌کند. )
بنابراین، باید مراقب بود که با چنین ((کجروی‌هایی))، شیوه عملی امام حسین (ع) و عدالت طلبی، آزادگی و ظلم ستیزی و مقابله با طاغوت، جای خود را به چنین رفتارهای سطحی ندهد.
روزهای محرم و صفر، یادآوری راهی است که امام سوم شیعیان به پیروان و محبانش نشان داد و قیام مظلوم بحق در اقلیت را پیروز بر ظالم غیرحق اکثریت کرد؛ هر چند به ظاهر نشان دهد که شمشیر بر خون برتری یافته، ولی تاریخ روایتی دیگر خواهد داشت و با خون همین مظلومان، سند حقانیتشان بر کتاب تاریخ برای ابدیت درج شده است و این کمال بی‌انصافی و ظلمی دوچندان در حق ائمه هدی است که عمق این حرکت بزرگ را در سطحی‌ترین پایین و دل این بزرگواران را به درد آورد.
امام حسین (ع) کلب نمی‌خواهد، بلکه آزاده بصیر و دیندار می‌خواهد
که در وقت انتخاب و پیچ‌های تاریخ، فرق حق و باطل را دری
به در خواست یکی از کاربران
بدلیل بروز رفتار های ناشایست از طرف برخی افراد به ظاهر مسلمان که به اسم شیعه و مسلمان خود را سگ اهل بیت ع مینامند تا
تا با به سخره گرفتن مذهب تشیع این مکتب را در بینش سودجویان تخریب کرده و سیل مخالفت ها را دامن بزنند بر آنیم تا جواب محکمی به مخالفین اسلام داده و نصیحتی دلسوزانه به دوستان خودمان کنیم تا ان شاءالله ملحدین و کفار از این رفتار ناشایست بر ضد اسلام و تشیع سود جویی نکنند و عقده گشایی ننمایند.
گفتن و به کار بردن کلماتی مانند کلب الحسین اگر باعث وهن و سست انگاری نسبت به اهل بیت علیهم السلام و شیعه شود جایز نیست
از منظر اخلاقی و عرفانی چیزی که خدا و اهل بیت ع از ما خواسته اند این است که مطیع و بنده خدا باشیم و اهل بیت را در زندگی خودمان الگو قرار دهیم و شیعه و محب ایشان باشیم . آنها نخواسته اند که ما سگ ایشان باشیم.
(افتخار یک شیعه به شیعه بودن است نه سگ بودن).
در کل گفتن این جملات خوب و سازنده و در شان شیعه و افتخاری برای شیعه (((نیست))).
برخی مداحان برای رساندن تواضع خود نسبت به امام از این کلمات استفاده می کنند در حالی که تواضع حقیقی نسبت به امام تبعیت از گفتار و کردار ایشان است..
افراطی‌ترین نوع برخورد نیز همین قلاده بستن و به درگاه امام حسین علی (ع) رفتن است؛ رفتاری که ساده انگارانه‌ترین نوع ابراز محبت به درگاه سرور و سالار شهیدان است و تنها زمینه ساز فضاسازی جریانات ضدشیعی به ویژه جریان افراطی وهابی می‌شود.
متأسفانه این رویکرد‌ها که برگرفته از برداشت‌های سطحی از مکتب انسان‌ساز تشیع است، در سال‌های اخیر در اشکال متعدد ظهور و بروز کرده و همواره نهی شده؛ اما این بار از دریچه متفاوتی خود را به معرض نمایش گذاشته است.
بی‌گمان در مقام عرض ارادت به ساحت ملکوتی معصومین، نیاز به برخی رفتارهای ظاهری ـ که هیچ نسبتی با دین و مذهب ندارد ـ نیست و این عرض ادب نزد معصومین، باید در نیت اشخاص باشد، وگرنه این که در کلام نمایش‌های اینچنینی به راه انداخته و مکتب شیعه را با همین رفتارهای ظاهری هزینه‌زا شناساندن، نه تنها به مصلحت نیست که (((بازی با آبروی شیعه))) است.
پیش از این نیز از برخی مراجع معظم تقلید ـ مشخصاٌ ـ درباره چنین رفتارهایی، استفتائاتی با این مضمون شده بود که: «برخی مداحان شعرهای نامناسب خوانده، مانند من حسین اللهی هستم یا قلادهٔ سگ به گردن انداخته یا صدای سگ درمی‌آورند، وظیفهٔ ما در برخورد با این افراد چیست؟».
آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی در این باره پاسخ داده بودند: «اشعار مذکور خواندنشان جایز نیست و اعتقاد به مضمون آن کفر است و باید از آن جلوگیری شود و صدای سگ درآوردن کار زشتی است».
آیت‌الله موسوی تبریزی نیز در این باره چنین پاسخ داده بودند: «مداحی و خواندن اشعار در مجالس اهل بیت (ع) باید طوری باشد که موجب وهن نباشد و بهانه به دست دشمنان شیعه ندهد.
در مجالس اهل بیت (ع) باید اشعاری خوانده شود که فضائل آن بزرگواران بیان شود و مصائب و مظلومیت آنها برای مردم گفته شود.
ائمه (ع) از ما نخواسته‌اند که خود را به صورت حیوان درآوریم، آنچه از ما خواسته‌اند این است که مؤمن صالح باشیم و اخلاق ما اخلاقی باشد که از آن بزرگواران رسیده است».
و آیات مکارم شیرازی و سیستانی نیز تأکید کردند، این اشخاص ارشاد شوند و در واقع عمل مذکور را نهی فرموده‌اند.
با این اوصاف، گویا رفتارهایی که هیچ یک از مراجع تقلید تأییدش نمی‌کنند، و هیچ سند فقهی محکمی ندارد، باید جدا نقد شود.
همچنین جریانات مذهبی نیز با سکوت از کنار چنین رفتاری نگذشته و این شیوه عرض ادب را که شاید خالصانه نیز باشد، نوعی از عرض ادب همچون سینه‌زنی قلمداد نکنند، چرا که مقایسه‌ای ناپذیرفته است و تنها (ثلمه‌ای به کلیت عزاداری امام حسین بن علی (ع) وارد می‌کند. )
بنابراین، باید مراقب بود که با چنین ((کجروی‌هایی))، شیوه عملی امام حسین (ع) و عدالت طلبی، آزادگی و ظلم ستیزی و مقابله با طاغوت، جای خود را به چنین رفتارهای سطحی ندهد.
روزهای محرم و صفر، یادآوری راهی است که امام سوم شیعیان به پیروان و محبانش نشان داد و قیام مظلوم بحق در اقلیت را پیروز بر ظالم غیرحق اکثریت کرد؛ هر چند به ظاهر نشان دهد که شمشیر بر خون برتری یافته، ولی تاریخ روایتی دیگر خواهد داشت و با خون همین مظلومان، سند حقانیتشان بر کتاب تاریخ برای ابدیت درج شده است و این کمال بی‌انصافی و ظلمی دوچندان در حق ائمه هدی است که عمق این حرکت بزرگ را در سطحی‌ترین پایین و دل این بزرگواران را به درد آورد.
امام حسین (ع) کلب نمی‌خواهد، بلکه آزاده بصیر و دیندار می‌خواهد
که در وقت انتخاب و پیچ‌های تاریخ، فرق حق و باطل را دری
۳.۷k
۲۳ فروردین ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.