فیک تهیونگ«عشق و موهبت» p13

*از زبان می چا*
رفتیم خونه... از وقتی اومدیم خونه من همش تو اتاقم بودم... حتی برا ناهارم نرفتم پایین.... فکرم مشغول تهیونگ و سان وو بود.... رابطشون چطوری بود؟چرا اینجوری شده الان!؟ تو فکر بودم که در با شتاب باز شد! خاله بود.... با عصبانیت اومد سمتم و با داد
گفت: دختر نپوسیدی تو این اتاق؟ پاشو بیا پایین برا شام!
گفتم: نمیخ....
یهو گفت: تو غلط میکنی نمیخوری! مگه دست خودته؟ بلندشو بچه پررو
آهی از کلافه ای کشیدم و
گفتم: چشم خاله تو برو منم میام^_^
خاله رفت بیرون... منم رفتم آب زدم به دست و صورتم بعدشم رفتم پایین... تو راه پله های یهو سرم گیج رفت و افتادم.... یهو بونگ چا جیغ زد و اومد سمتم و خاله هم نگران اومد کنارم.... بونگ چا اینقدر ترسیده بود که زد زیر گریه.... از همون بچگی روحیه ی ضعیفی داشت... بونگ چا و ته یان بلندم کردن و نشوندنم روی صندلی... چان هوا خونه نبود.... یهد صدای در اومد... چان هوا بود... یهو وقتی منو با اون صورت خسته دید داد زد و
گفت: چه بلایی سر نونام اومده؟خاله سالی نونام چش شده؟ هاا؟
خاله گفت: نمیدونم پسرم از پله ها اومد پایین که یهو افتاد
خاله فشارمو گرفت... فشارم پایین بود...
گفت: بفرما... خانم نه ظهر غذا نخورده فشارش افتاده... همه ی اینا رو باید تا ته تهش بخوری-! یالا زود!
شروع کردم به غذا خوردن.... بعد از غذا توی سالن اصلی نشسته بودیم که یهو پدربزرگ یه پیام برام فرستاد... داد زدم و گفتم: پدربزرگ یه چیزی فرستاده... راجب پارتی اقای کیمه! گفته هممون باید فردا با جت شخصی بریم واشنگتون! بعدشم باید کارای اداری رو انجام بدیم اونجا
تهیونگ گفت: پس فعلا باید سازمان و آژانسو بیخیال بشیم!؟
گفتم: مثله اینکه بعله!
همه ساک هامونو جمع کردیم و گذاشتیم کنار.... نمیدونم این سفر چقدر طول میکشه... امیدوارم خاله چیزیش نشه...!