🌹تفسیر آیات مهدویت در قرآن کریم: غلبه اسلام بر جمیع ادیان....🌹

﴿یرِیدُونَ أَنْ یطْفِؤُا نُورَ اَللهِ بِأَفْواهِهِمْ ویأْبَی الله إِلاّ أَنْ یتِمَّ نُورَهُ ولَوْ کرِهَ اَلْکافِرُونَ﴾.

﴿هُوَ اَلَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی ودِینِ اَلْحَقِّ لِیظْهِرَهُ عَلَی اَلدِّینِ کلِّهِ ولَوْ کرِهَ اَلْمُشْرِکونَ﴾

«می خواهند نور خدا را با سخنان خویش خاموش کنند؛ ولی خداوند نمی گذارد تا نور خود را کامل کند، هرچند کافران را خوش نیاید. او کسی است که پیامبرش را با هدایت ودین درست فرستاد تا آن را بر هرچه دین است پیروز گرداند؛ هرچند مشرکان خوش نداشته باشند».

﴿هُوَ اَلَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی ودِینِ اَلْحَقِّ لِیظْهِرَهُ عَلَی اَلدِّینِ کلِّهِ وکفی بِاللهِ شَهِیداً﴾
«او است کسی که پیامبر خود را به قصد هدایت، با آیین درست روانه ساخت تا آن را بر تمام ادیان پیروز گرداند وگواه بودن خدا کفایت می کند».

﴿یرِیدُونَ لِیطْفِؤُا نُورَ الله بِأَفْواهِهِمْ واَللهُ مُتِمُّ نُورِهِ ولَوْ کرِهَ اَلْکافِرُونَ. هُوَ اَلَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی ودِینِ اَلْحَقِّ لِیظْهِرَهُ عَلَی اَلدِّینِ کلِّهِ ولَوْ کرِهَ اَلْمُشْرِکونَ﴾

«می خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند وحال آنکه خدا-گرچه کافران را ناخوش افتد-نور خود را کامل خواهد گردانید. او است کسی که فرستاده خود را با هدایت وآیین درست روانه کرد تا آن را بر هرچه دین است غالب گرداند؛ هر چند مشرکان را ناخوش آید».
واژه «یظهره» فعل مضارع از باب افعال است که وقتی همراه با «علی» می آید، به معنای «یغلبه» و«یعلیه» (غلبه وبرتری دادن) است.

خداوند در این آیات اشاره می کند که دشمنان دین وحقیقت می خواهند نور خدا را خاموش کنند؛ در حالی که خداوند نور خود را کامل می کند وتلاش های آنان ره به جایی نمی برد. خداوند وقتی از اراده دشمنان برای خاموشی نور خدا ونابودی دین خبر می دهد، تنها از جلوگیری این اراده خبر نمی دهد ونمی گوید: ما نمی گذاریم آنان نور خدا را خاموش کنند؛ بلکه از اتمام نور سخن می فرماید:

«خدا این نور را تمام می کند». سپس به روشنی می گوید: «خدا رسولش را با هدایت (دلایل روشن وبرهان های آشکار) ودین حق (آیینی که اصول وفروعش همه براساس واقعیت وحقیقت است) فرستاد». نتیجه چنین هدایت ودینی که با خود دلایل شفاف ومطالب حق ودرست به همراه دارد، پیروزی بر همه مکاتب وآیین های دیگر است که خداوند آن را اراده کرده است.

ضمیر «ه» در «لیظهره» به دین برمی گردد؛ چرا که ظاهر عبارت غلبه دین است نه غلبه شخص وباید بین غالب ومغلوب تناسب وهم سنخی باشد. غلبه اسلام بر دیگر ادیان، هم از نظر منطق واستدلال است وهم از نظر غلبه عینی وعملی؛ یعنی، روزی فرامی رسد که اسلام با پشتوانه عظیم معرفتی وآموزه هایی که دارد، بر همه ادیان غالب می شود ونفوذ ظاهری وحکومت دین مقدس اسلام بر جهان سایه می افکند وهمه را تحت الشعاع خود قرار می دهد.