سلطنت غوری، غوریان، دودمانی تاجیک به مرکزیت شهر فیروزکوه

سلطنت غوری، غوریان، دودمانی تاجیک به مرکزیت شهر فیروزکوه (غور) (افغانستان امروزی) از ۷۸۶ الی ۱۲۱۵ بودند که گستره‌شان را از غور آغاز کردند و در میانهٔ سدهٔ دوازدهم تا سال‌های آغازین سدهٔ سیزدهم میلادی به یک قدرت عمده تبدیل شدند. غور مرکز هستهٔ نظامی امپراتوری آن‌ها بوده و از سال ۱۱۴۸ الی ۱۲۱۵ از باختر به گرگان و دریای خزر، از خاور به هند و بنگال، از شمال به مرو و خوارزم و از جنوب به سند و اقیانوس هند حکم می‌رادند.[۸][۹][۱۰] آنها پس از فتح غور توسط سلطان محمود غزنوی در سال ۱۰۱۱، به تدریج به اسلام سنی گرویدند[۱۱][۱۲] و باعث تسلط ۵۰۰ ساله مسلمانان بر شبه قاره هند شدند.

پایتخت:
فیروزکوه[۱]
هرات[۲]
غزنی (۱۱۷۰–۱۲۱۵)[۳]
لاهور (زمستان)
زبان(های) رایج:
فارسی (زبان رسمی)[۴]
دین(ها):
پیش از ۱۰۱۱:
پاگانیسم[۵]
از ۱۰۱۱:
اسلام سنی[۶]
حکومت:
پادشاهی موروثی
سلطنت مطلقه
سلطان:

• ۱۱۰۰–۱۱۴۶ میلادی
عزالدین حسین
• ۱۱۴۶–۱۱۴۹ میلادی
سیف‌الدین سوری
• ۱۱۴۹–۱۱۴۹ میلادی
بهاالدین سام یکم
• ۱۱۴۹–۱۱۶۱ میلادی
سیف‌الدین محمد
• ۱۱۶۱–۱۱۶۳ میلادی
علاءالدین جهان سوز
• ۱۱۶۳–۱۲۰۳ میلادی
غیاث‌الدین غوری
• ۱۲۰۳–۱۲۰۶ میلادی
معزالدین محمد غوری
تاریخ

• ظهور شنسبانیان
۷۸۶ میلادی
• تسخیر غزنی
۱۱۵۱ میلادی
• انقراض غزنویان
۱۱۸۶ میلادی
• تسخیر گجرات و بنگال
۱۲۰۲ میلادی
• تقسیم به شاهزاده‌نشینی
۱۲۱۵ میلادی

مساحت
۱۲۰۰ م.[۷]
۲٬۰۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۷۷۰٬۰۰۰ مایل مربع)

امروز بخشی از:
افغانستان🇦🇫
تاجیکستان🇹🇯
ایران🇮🇷
پاکستان🇵🇰
ترکمنستان🇹🇲
ازبکستان🇺🇿
قرقیزستان🇰🇬
چین🇨🇳
هند🇮🇳
بنگلادش🇧🇩