تفسیر قرآن
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم
ادامه تفسیر آیات سوره نمل (متن آیات و ترجمه و نکته های آیات روز گذشته باطلاع عزیزان رسید)
پیام‌های آیات 40 و 41 سوره نمل
- در كابينه سليمان، دانشمندترين چهره ها وجود داشتند. «عنده علم من الكتاب»
- انسان مى تواند بر طبيعت وقوانين طبيعى حاكم شود. «أنا آتيك»
- قدرت انسان مى تواند از جنّ بيشتر باشد. «عِفريت من الجنّ - الّذى عنده علم...»
- در مواردى بايد قدرت خود را اظهار كرد. «أنَا آتيك»
- علم منشأ قدرت است. با قدرت علمى مى توان به جاى شنيدن صدا و ديدن تصوير، خود اشيا و موجودات را جا به جا كرد. (در انسان، استعدادها، توانايى ها و اسرارى است كه تاكنون كشف نشده است). «أنَا آتيك»
توانا بود هر كه دانا بود
ز دانش دل پير بُرنا بود
- در واگذارى مأموريّت ها، مسارعه (سرعت عمل) يك امتياز است. همان گونه كه در فروش، مزايده ودر خريد، مناقصه، عامل رقابت و ارزش است. «أنَا آتيك به قبل أن يرتدّ اليك طرفك»
- مدّعيان علم وقدرت، بايد عملاً حرف خود را اثبات كنند. «فلمّا رآه مستقرّاً»
- اولياى خدا نعمت را از او مى دانند. «هذا من فضل ربّى»
- نعمت هاى الهى را حقّ خود ندانيم. «فضل ربّى»
- به علم و قدرت خود مغرور نشويم. «هذا من فضل ربّى»
- نعمت هاى الهى را به زبان آوريم. «هذا من فضل ربّى»
- دادن يا گرفتن نعمت ها براى رشد دادن ماست. «ربّى»
- نعمت هاى الهى وسيله بندگى و آزمايشند، نه كاميابى و لذّت جويى. «ليبلونى ءاشكر»
- انبيا نيز آزمايش مى شوند. «ليبلونى»
- انسان، مختار است، نه مجبور. «مَن شكر... و مَن كفر»
- انسان در گرو عمل خويش است. «و مَن شكر فانّما يشكُر لنفسه»
- خداوند به شكر ما نياز ندارد. «مَن شكر... ومَن كفر فانّ ربّى غنى كريم»
نعمت هاى الهى برخاسته از فضل و لطف بى پايان اوست وحتى اگر ما ناسپاسى كنيم، او به مقتضاى ربوبيّت خود به ما لطف مى كند.
شكر نعمت، نعمتت افزون كند
كفر نعمت از كفت بيرون كند
- در شيوه دعوت، تملّق ممنوع است. «و مَن كفر فانّ ربّى غنى»
- دارايى و سخاوت در كنار هم، ارزش است. «غنى كريم»
- اولياى خدا بر اموال مردم ولايت دارند. «نَكّروا لها»
- گاهى براى آزمايش هوش، تغيير وتحوّل جايز است. «نكّروا لها... ننظر أتهتدى»
ادامه تفسیر آیات سوره نمل (متن آیات و ترجمه و نکته های آیات روز گذشته باطلاع عزیزان رسید)
پیام‌های آیات 40 و 41 سوره نمل
- در كابينه سليمان، دانشمندترين چهره ها وجود داشتند. «عنده علم من الكتاب»
- انسان مى تواند بر طبيعت وقوانين طبيعى حاكم شود. «أنا آتيك»
- قدرت انسان مى تواند از جنّ بيشتر باشد. «عِفريت من الجنّ - الّذى عنده علم...»
- در مواردى بايد قدرت خود را اظهار كرد. «أنَا آتيك»
- علم منشأ قدرت است. با قدرت علمى مى توان به جاى شنيدن صدا و ديدن تصوير، خود اشيا و موجودات را جا به جا كرد. (در انسان، استعدادها، توانايى ها و اسرارى است كه تاكنون كشف نشده است). «أنَا آتيك»
توانا بود هر كه دانا بود
ز دانش دل پير بُرنا بود
- در واگذارى مأموريّت ها، مسارعه (سرعت عمل) يك امتياز است. همان گونه كه در فروش، مزايده ودر خريد، مناقصه، عامل رقابت و ارزش است. «أنَا آتيك به قبل أن يرتدّ اليك طرفك»
- مدّعيان علم وقدرت، بايد عملاً حرف خود را اثبات كنند. «فلمّا رآه مستقرّاً»
- اولياى خدا نعمت را از او مى دانند. «هذا من فضل ربّى»
- نعمت هاى الهى را حقّ خود ندانيم. «فضل ربّى»
- به علم و قدرت خود مغرور نشويم. «هذا من فضل ربّى»
- نعمت هاى الهى را به زبان آوريم. «هذا من فضل ربّى»
- دادن يا گرفتن نعمت ها براى رشد دادن ماست. «ربّى»
- نعمت هاى الهى وسيله بندگى و آزمايشند، نه كاميابى و لذّت جويى. «ليبلونى ءاشكر»
- انبيا نيز آزمايش مى شوند. «ليبلونى»
- انسان، مختار است، نه مجبور. «مَن شكر... و مَن كفر»
- انسان در گرو عمل خويش است. «و مَن شكر فانّما يشكُر لنفسه»
- خداوند به شكر ما نياز ندارد. «مَن شكر... ومَن كفر فانّ ربّى غنى كريم»
نعمت هاى الهى برخاسته از فضل و لطف بى پايان اوست وحتى اگر ما ناسپاسى كنيم، او به مقتضاى ربوبيّت خود به ما لطف مى كند.
شكر نعمت، نعمتت افزون كند
كفر نعمت از كفت بيرون كند
- در شيوه دعوت، تملّق ممنوع است. «و مَن كفر فانّ ربّى غنى»
- دارايى و سخاوت در كنار هم، ارزش است. «غنى كريم»
- اولياى خدا بر اموال مردم ولايت دارند. «نَكّروا لها»
- گاهى براى آزمايش هوش، تغيير وتحوّل جايز است. «نكّروا لها... ننظر أتهتدى»
۱.۴k
۲۲ آذر ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.