منّت خداى را- عزّوجل -که طاعتش موجب قربتست، و به شکر اندر

#منّت خداى را- عزّوجل -که طاعتش موجب قربتست، و به شکر اندرش مزید نعمت.
هر نفسی که فرو میرود مُمِدّ حیاتست و چون بر می آید مُفَرِّح ذات؛ پس در هر نفسی دو نعمت موجودست و بر هر نعمتی شکری واجب.

از دست و زبان که بر آید
            کز عهده شکرش بدر آید