ﺍﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺷﻤﺎ

ﺍﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺎﻳﻴﻢ ﻭ ﺷﻤﺎ
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻏﺮﻗﺎﺑﻪ ﺍﯼ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﺪ ﺁﺷﻨﺎ
ﮔﺮ ﺳﻴﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮ ﺷﻮﺩ ﻫﺮ ﻣﻮﺝ ﭼﻮﻥ ﺍﺷﺘﺮ ﺷﻮﺩ
ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻏﻢ ﺗﺎ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﻣﺮﻍ ﻫﻮﺍ
ﻣﺎ ﺭﺥ ﺯ ﺷﮑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺝ ﻭ ﺑﺤﺮ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ
ﺯﺍﻥ ﺳﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﻳﺎ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﻓﺰﺍ
ﺍﯼ ﺷﻴﺦ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻓﻮﻃﻪ ﺩﻩ ﻭﯼ ﺁﺏ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻏﻮﻃﻪ ﺩﻩ
ﺍﯼ ﻣﻮﺳﯽ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎ ﺑﺮ ﺁﺏ ﺩﺭﻳﺎ ﺯﻥ ﻋﺼﺎ
ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺩ ﺍﻧﺪﺭ ﻫﺮ ﺳﺮﯼ ﺳﻮﺩﺍﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﭘﺰﺩ
ﺳﻮﺩﺍﯼ ﺁﻥ ﺳﺎﻗﯽ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﻗﯽ ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﺷﻤﺎ
ﺩﻳﺮﻭﺯ ﻣﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻩ ﺑﺮﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﺳﺎﻗﯽ ﮐﻠﻪ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﯽ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻗﺒﺎ
ﺍﯼ ﺭﺷﮏ ﻣﺎﻩ ﻭ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﭘﺮﯼ
ﺧﻮﺵ ﺧﻮﺵ ﮐﺸﺎﻧﻢ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﺁﺧﺮ ﻧﮕﻮﻳﯽ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ
ﻫﺮ ﺟﺎ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻨﯽ ﺍﯼ ﻫﺮ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﯽ
ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺳﻮﯼ ﻣﺴﺘﻴﻢ ﮐﺶ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﺒﺮ ﺳﻮﯼ ﻓﻨﺎ
ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻮ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ ﺩﺍﻥ ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻮﺳﯽ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ
ﻫﺮ ﺩﻡ ﺗﺠﻠﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺑﺮﻣﯽ ﺷﮑﺎﻓﺪ ﮐﻮﻩ ﺭﺍ
ﻳﮏ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﺧﻀﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻳﮏ ﭘﺎﺭﻩ ﻋﺒﻬﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻳﮏ ﭘﺎﺭﻩ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻳﮏ ﭘﺎﺭﻩ ﻟﻌﻞ ﻭ ﮐﻬﺮﺑﺎ
ﺍﯼ ﻃﺎﻟﺐ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻭ ﺑﻨﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻬﺴﺎﺭ ﺍﻭ
ﺍﯼ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺎﺩ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﻣﺎ ﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﺻﺪﺍ
ﺍﯼ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺍﯼ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺩﺭﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺍﯼ
ﮔﺮ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﺗﻮ ﺗﻮ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﻧﺒﺎﻥ ﻣﺎ.....


حضرت مولانا