گس لایتر/ پارت ۲۵۹

چند روز بعد...

روزهاشو با طعم تلخ دوری سپری میکرد... با دیدن عکس و ویدیوهایی که از بایول و جیمین منتشر میشد عذاب میکشید... اخیرا ماجرای رابطه ی عاشقانه ی اونا هم به ماجرا اضافه شده بود و چاشنی تلخ تری به زندگیش میزد...

پشت در اتاقش ایستاده بود و به در خیره شده بود... اخماش توی هم بود و به طور جدی فکرش مشغول موضوعی بود...
نایون که از پله ها بالا میومد با دیدنش متعجب شد...

نایون: چرا به در زل زدی پسرم؟...

نگاهشو همچنان ثابت نگه داشت... بعد از مکث نسبتا طولانی جواب داد...

جونگکوک: شب تولد شما... منو بورام توی این اتاق بودیم... یادتونه؟....

یه تای ابروشو بالا انداخت و چند ثانیه ای به ذهنش اجازه ی تجزیه تحلیل جمله ی جونگکوک رو داد...

نایون: آره... خب؟...

نگاهشو از در گرفت و سمت مادرش برگشت...

جونگکوک: کاش وقتی بایول میومد سمت اتاق جلوشو نمیگرفتین
نایون: منظورتو نمیفهمم... یعنی نمیخواستی زندگیتون ادامه پیدا کنه؟....

چشماشو بست و زیر لب نجوا گونه چیزی گفت که نایون نشنید...

"اگه همون اولش میفهمید و میرفت... اینطوری وابستش نمیشدم"

نایون: چیزی گفتی؟
جونگکوک: نه...

از جلوی در روی پاشنه ی پاش چرخید و سمت اتاقی رفت که جونگ هون توش بود...
وارد اتاق که شد دید که اون سر پا روی تختش ایستاده و نرده های کنار تختش رو محکم گرفته و به اطراف نگاه میکنه...
لبخندی بهش زد... درحال حاضر این بچه میتونست به زندگی امیدوارش کنه‌‌‌... جلو رفت و زیر بغلشو گرفت و بلندش کرد... رفت و روی صندلی نشست و جونگ هون رو روی پاش گذاشت...
جونگ هون به صورت پدرش نگاه میکرد و زیر لب چیزای نامفهومی میگفت... از بین کلماتش چیزی شنید که خوشحالش میکرد...
-آ..با
جونگکوک: چی؟ با من بودی پسرم؟ یه بار دیگه تکرار کن
-آبا... اومَ
جونگکوک: دیروز مامانتو دیدی که!...من نمیخواستم توام مثل من تنها بار بیای... ولی ظاهرا تلاشم نتیجه عکس داد!!... دلت تنگ شده؟... منم دلتنگشم... میخوای باهم ببینیمش؟...

گوشیشو بیرون آورد و برای دیدن دوربینا بازش کرد... جونگ هون هم به صفحش چشم دوخت...

جونگکوک پوفی کشید و به بچش نگاه کرد...

-مامانت تو اتاقش نیست... نمیتونیم ببینیمش!...

ساعدش رو روی شکم جونگ هون گذاشت و پسرشو نگه داشت... با دست دیگش گوشیشو گرفت و شماره ی جی وون رو وارد کرد...
بعد از چند بوق جواب داد...

-بفرمایید آقا
جونگکوک: باید ببینمت
-مشکلی هست؟
-نه
-آقا... من امشب ساعت ۱۰ میرم خونه ی خودم... اون زمان میتونم ببینمتون
-جلوی عمارت میام و منتظر میشم
-باشه آقا...
****************************************

ده شب...

هراسون از عمارت بیرون اومد و مدام پشت سرشو نگاه میکرد که کسی متوجهش نشده باشه....
از عمارت که دور شد ماشین جونگکوک رو دید...
با نگاهی به اطرافش سریعا سوار شد...

-سلام آقا
جونگکوک: سلام
-گفتین با من امری دارین‌‌... بفرمایین
جونگکوک: یه کاری هست که فقط تو میتونی انجامش بدی
-بفرمایید!...

از توی جیبش یه قوطی کوچیک بیرون آورد...
جلوی صورت جی وون گرفتش...
چشماش از ترس گشاد شد...

-ای....این... چیه... آقا؟‌
جونگکوک: اینو باید به بایول بدی
-آقا... من... عذر میخوام... و...ولی این چه داروئیه؟ خطرناک نباشه!
جونگکوک: یعنی چی که خطرناک نباشه؟ نکنه فک کردی قراره بلایی سر بایول بیارم؟
-ن...نه... فقط میخواستم بدونم چیه
جونگکوک: یه قرص بیهوشی موقته... بیهوشیش جمعا نیم ساعتم نمیشه
-ولی..
جونگکوک: ولی چی؟ برای اولین بار دارم باهات با آرامش صحبت میکنم انقد رو اعصابم نرو پیرزن!
-نمیخوام اینکارو بکنم... میدونین که چقد خانومو دوس دارم... مثل دختر خودم
جونگکوک: میدونم... فقط کافیه چن دقیقه برم توی اتاقش و بعدش برم... درست مثل همون شبی‌ که رفتم و اتفاقی نیفتاد!... اکی؟
-باشه قربان
جونگکوک: پس اینو بگیر...فردا شب وقتی بهت پیام دادم یه دونه قرص رو توی لیوان آبش حل کن و بهش بده... فکرشم نکن که انجامش ندی چون میفهمم!
-چشم آقا...
********************************************
روز بعد...

جی وون تمام شب رو فکر کرد... به اینکه چطوری این مسئله ی بزرگ رو حل کنه...
عکس اون جعبه ی قرص رو برای دخترش فرستاد تا اون تحقیق کنه و دقیقا بهش بگه که عوارض این قرص چی هست...
وقتی مطمئن شد که جونگکوک دروغ نگفته و اون واقعا قرص بیهوشی موقتی ای هست تصمیم گرفت که دستورش رو انجام بده... ولی یادش اومد که بایول بارداره و این دارو میتونه به بچش آسیب بزنه...
وجدانش اجازه نمیداد بخاطر انجام امور جونگکوک چنین جنایتی مرتکب بشه!
پس تصمیم گرفت قضیه رو به بایول بگه!....