چه بَسا دَرد دَر این خانه سُکونت دارَد دِل هَرکَس به طَریقی سَرِ صُحبَت دارَد ما به آن شاعر بیچاره چِقَدر خَندیدیم آن که گُفت: دَرد هَمان لحظه که لَبخند زَنی می آید
