خدا نکند انسان حس کند کسی حواسش به او نیست کسی او را نمی

خدا نکند انسان حس کند کسی حواسش به او نیست، کسی او را نمی‌بیند، حرف‌های او را نمی‌فهمد و از او قدردانی نمی‌کند.
خدا نکند انسان حس کند نادیده گرفته شده و در نهایت ارزشمندی، به حساب نیامده و کنار گذاشته شده! خدا نکند انسان حس کند جایی که تمام توان و جانش را گذاشته، اولویت نبوده!
آدم‌ها ذره ذره می‌رنجند و ذره ذره کوتاهی‌ها آزارشان می‌دهد و ذره ذره باورشان فرو می‌ریزد اما ناگهان ظرف تحملشان پر می‌شود و ناگهان سرریز می‌شوند و ناگهان از همه چیز و همه‌کس دست می‌کشند و ناگهان تغییر می‌کنند.
تو کسی را می‌بینی که آدم دیگری شده و نمی‌دانی این آدم چقدر فرصت داده و چقدر تحمل کرده و چقدر نادیده گرفته تا به اینجا رسیده که نتوانسته حتی یک قدم هم پیش‌تر برود و همه چیز برایش تمام شده...
خدا نکند انسان حس کند کسی حواسش به او نیست! که بی‌توجهی، از ظرافت‌ها زمختی می‌سازد، از عشق‌ها نفرت و از دوستی‌ها دشمنی! خدا نکند انسان برای عزیزترینش، عزیزترین نباشد و هی ذوق کند و هی ذوقش کور شود، هی ببیند و هی نادیده گرفته شود، هی اولویت قرار بدهد و اولویت نباشد، هی بخواهد و هی خواسته نشود... خدا نکند انسان بخاطر نابلدی و ندیدن و نخواستن کسی، سرخورده شود و احساس کند کافی نیست!
خدا کند همه در جای درست خودشان و کنار آدمِ درست خودشان قرار بگیرند و جهان پر بشود از روان‌های سالم و شخصیت‌های عمیق و آدم‌های درست...
آدم‌های درست...
آدم‌های درست...