روادیان روادیان عرب تبار روادیان چه کسانی بودند
روادیان _ روادیان چه کسانی بودند _ روادیان عرب تبار
كسروى تنها مورخى است كه با استناد به منابع تاريخى و آثار مورخان ارمنى، تا حدود زيادى، رويدادهاى حكومت #روّاديان را آشكار ساخته و تاريخ اين خاندان را از ديگر حكومتهاى همعصر آنان جدا كرده است ( ← ص ۱۵۲ـ۱۶۸). روّادبن مثنّى سه پسر به نامهاى وَجناء، محمد و يحيى داشت ( ← ادامه مقاله). بَلاذُرى (ص ۳۳۱) و ياقوت حَمَوى (ذيل «#تبريز») تجديد بناى شهر تبريز و آبادساختن آن را از اقدامات خانواده روّاد، به ويژه پسران او، دانسته اند.آنان همچنين به دور شهر بارو كشيدند. پسران روّاد در دوره هاى مختلف بر خلفاى عباسى شوريدند. وجناء به همدستى صدقة بن على، حاكم از وى، بر هارون الرشيد طغيان كرد. به نظر مى رسد شورش وجناء را خُزَيمة بن خازم* سركوب كرده باشد ( ← بلاذرى، ص ۳۳۰؛ كسروى، ص ۱۵۴ـ۱۵۵). محمدبن روّاد، كه در آغاز خلافت مأمون در تبريز حكومت مى كرد، سر به شورش برداشت، اما سپس به اطاعت مأمون درآمد (يعقوبى، ج ۲، ص ۴۴۵، ۴۶۲). ابن خرداذبه در ۲۳۲ ــهنگامى كه محمدبن روّاد در تبريز حكومت مى كردــ از آن شهر ديدن كرده بود ( ← ص ۱۱۹). به گفته ابن نديم (ج ۲، جزء۱، ص ۴۱۸)، بابك خرّم دين* پيش از قيامش، دو سال در تبريز نزد محمدبن روّاد بود. يحيى بن روّاد پس از برادرش محمد، به فرمان متوكل عهده دار حكومت تبريز شد. او نيز همچون برادرانش ياغى شد، اما در ۲۳۵ حَمدوية بن على، يكى از سرداران متوكل، وى را دستگير كرد و به بغداد فرستاد (يعقوبى، ج ۲، ص ۴۸۶؛ كسروى، ص ۱۵۶). از اين پس تا حدود ۳۴۴، كه ابن حوقل (ص ۳۳۶، ۳۵۴) از حكومت ابوالهَيجابن روّاد بر اهر و زرقان ياد كرده است، از اين خاندان اطلاعى نيست. با توجه به فاصله زمانى حكومت محمدبن روّاد و ابوالهيجا، بعيد است كه ابوالهيجا فرزند روّاد باشد و احتمالا از نوادگان اوست.....
منابع : ابن اثير؛ ابن حوقل؛ ابن خرداذبه؛ ابن خلّكان؛ ابن نديم؛ بَلاذُرى (ليدن)؛ ابومنصور قطران تبريزى، ديوان، چاپ محمد نخجوانى، تبريز ۱۳۳۳ش؛ احمد كسروى، شهرياران گمنام، تهران ۱۳۵۳ش؛ مسكويه؛ ناصرخسرو، سفرنامه حكيم ناصرخسرو قباديانى مروزى، چاپ محمد دبيرسياقى، تهران ۱۳۶۳ش؛ ياقوت حَمَوى؛ يعقوبى، تاريخ؛
EI2, s.v. "Raww¦adids" (by C. E. Bosworth); Wilferd Madelung, "The minor dynasties of northern Iran", in The Cambridge history of Iran, vol. 4, ed. R. N. Frye, Cambridge: Cambridge University Press, 1975; Vladimir Fedorovich Minorsky, Studies in Caucasian history, London 1953.
#روادیان
كسروى تنها مورخى است كه با استناد به منابع تاريخى و آثار مورخان ارمنى، تا حدود زيادى، رويدادهاى حكومت #روّاديان را آشكار ساخته و تاريخ اين خاندان را از ديگر حكومتهاى همعصر آنان جدا كرده است ( ← ص ۱۵۲ـ۱۶۸). روّادبن مثنّى سه پسر به نامهاى وَجناء، محمد و يحيى داشت ( ← ادامه مقاله). بَلاذُرى (ص ۳۳۱) و ياقوت حَمَوى (ذيل «#تبريز») تجديد بناى شهر تبريز و آبادساختن آن را از اقدامات خانواده روّاد، به ويژه پسران او، دانسته اند.آنان همچنين به دور شهر بارو كشيدند. پسران روّاد در دوره هاى مختلف بر خلفاى عباسى شوريدند. وجناء به همدستى صدقة بن على، حاكم از وى، بر هارون الرشيد طغيان كرد. به نظر مى رسد شورش وجناء را خُزَيمة بن خازم* سركوب كرده باشد ( ← بلاذرى، ص ۳۳۰؛ كسروى، ص ۱۵۴ـ۱۵۵). محمدبن روّاد، كه در آغاز خلافت مأمون در تبريز حكومت مى كرد، سر به شورش برداشت، اما سپس به اطاعت مأمون درآمد (يعقوبى، ج ۲، ص ۴۴۵، ۴۶۲). ابن خرداذبه در ۲۳۲ ــهنگامى كه محمدبن روّاد در تبريز حكومت مى كردــ از آن شهر ديدن كرده بود ( ← ص ۱۱۹). به گفته ابن نديم (ج ۲، جزء۱، ص ۴۱۸)، بابك خرّم دين* پيش از قيامش، دو سال در تبريز نزد محمدبن روّاد بود. يحيى بن روّاد پس از برادرش محمد، به فرمان متوكل عهده دار حكومت تبريز شد. او نيز همچون برادرانش ياغى شد، اما در ۲۳۵ حَمدوية بن على، يكى از سرداران متوكل، وى را دستگير كرد و به بغداد فرستاد (يعقوبى، ج ۲، ص ۴۸۶؛ كسروى، ص ۱۵۶). از اين پس تا حدود ۳۴۴، كه ابن حوقل (ص ۳۳۶، ۳۵۴) از حكومت ابوالهَيجابن روّاد بر اهر و زرقان ياد كرده است، از اين خاندان اطلاعى نيست. با توجه به فاصله زمانى حكومت محمدبن روّاد و ابوالهيجا، بعيد است كه ابوالهيجا فرزند روّاد باشد و احتمالا از نوادگان اوست.....
منابع : ابن اثير؛ ابن حوقل؛ ابن خرداذبه؛ ابن خلّكان؛ ابن نديم؛ بَلاذُرى (ليدن)؛ ابومنصور قطران تبريزى، ديوان، چاپ محمد نخجوانى، تبريز ۱۳۳۳ش؛ احمد كسروى، شهرياران گمنام، تهران ۱۳۵۳ش؛ مسكويه؛ ناصرخسرو، سفرنامه حكيم ناصرخسرو قباديانى مروزى، چاپ محمد دبيرسياقى، تهران ۱۳۶۳ش؛ ياقوت حَمَوى؛ يعقوبى، تاريخ؛
EI2, s.v. "Raww¦adids" (by C. E. Bosworth); Wilferd Madelung, "The minor dynasties of northern Iran", in The Cambridge history of Iran, vol. 4, ed. R. N. Frye, Cambridge: Cambridge University Press, 1975; Vladimir Fedorovich Minorsky, Studies in Caucasian history, London 1953.
#روادیان
۱۱۰
۲۸ آبان ۱۴۰۳
