وسوسه شیرین:پارت سیزدهم

وسوسه شیرین:پارت سیزدهم

+برادرم ازم کینه گرفت و بهم گفت بالاخره انتقام میگیره..یه گروه از افراد که باهاش متحد شده بودن همراش میرن..و تا حالا خبری ازشون ندارم..پس کلا بیخیالش..همچی اوکی بود..تا اینکه یروز یکی از موتور خونه ها به شکل وحشتناکی منفجر شد و یطرف از دیوارا ریزش کرد..و واکر ها چه استثناعی ها چه ساده هاشون ریختن تو شهرمون و مقدار زیادی از افرادمون به دلیل یهویی بودن حمله جون خودشونو از دست دادن...و من و پدر و مادرم حدودا دویست نفر دیگه تونستیم فرار کنیم..اما تو مسیر به ی گله بزرگ متحرک برخوردیم..خیلی از مردم از ترس خودکشی کردن..سری دیگه هم از مرگ و یا واکر شدن میترسیدن..مجبور شدم..باور کن دست خودم نبود..باید خلاصشون میکردم تا زجر نکشن..تا انقد بهم تلقین نشه من یه فرمانده بدرد نخورم..*بغضم ترکید

+تو که حرفمو باور میکنی..درسته؟ریک میگفت دروغه..ولی تمام حرفام عین واقعیته..باور کن نیگان...
_کافیه..گفتم کافیه گریه نکن(با داد)داد زدنش چیزی از بغضم کم نکرد که هیچ، باعث هق هق های بلند و بی وقفه ام شد
یاد آوری اون تصویرها عذابم میداد و اینجا همش درباره اون باهام صحبت میکردن و داغ دلم تازه میشد