پارت131

#پارت131
شیطونکِ بابا🥺💜

قلبم تند تند میزد و نفسم بند اومده بود. اگه با این روانی ازدواج میکردم مطمعن بودم که منو میکشت

افراز واقعا تعادل روانی نداشت و مشخص بود که مریضه!! توی حال خودم بودم که مثل جن جلوم ظاهر شد و گفت:

+ سلام خانومی

عینکی به چشمش داشت و یه پیراهن سفید پوشیده بود ، خواست به صورتم دست بزنه که

از بین دندونای کیلید شدم غریدم:

_ گمشو اونور به من دست نزن

پوزخند ترسناکی بهم زد و گفت:

+ یکم دیگه صبرکن فقط....
وقتی زنم شدی میفهمی چی به چیه

واقعا ازش وحشت داشتم و ترجیح میدادم بمیرم تا اینکه باهاش ازدواج کنم ، جوابی بهش ندادم و باباهم همون لحظه رسید

سلام خیلی خشکی به افراز کرد و همگی باهم سوار ماشین شدیم ، تا خود محضر گریه میکردم و از بابا خواهش میکردم تا این کارونکنه

اما اصلا نگام نمیکرد و فقط به خیابون زل زده بود ، وقتی دیدم بهم توجهی نمیکنه دیگه ساکت شدم و از ایینه نگاهی به افراز انداختم

پوزخندی رو لبش بود و انگار زیر لب داشت باخودش حرف میزد

به محضر که رسیدیم ترسیده دست بابارو گرفتم و خودمو بهش چسبوندم

_ من...من..... نمیام

+ غلط کردی که نمیای
تا اینجا اومدی داخلم میای

با حرف بابا دوباره گریم گرفت ، باهم دیگه وارد محضر شدیم که خلوت خلوت بود ، ساعت تازه ۹ شده بود و خداروشکر شلوغ نبود تا آبروم بیشتر از این بره

افراز عینکشو برداشت و نیم نگاهی بهم انداخت.....