تفسیر قرآن

سيماى بخل در روايات تفسیر آیه 24 سوره حدید

حضرت على عليه السلام از فرزندش امام حسن عليه السلام پرسيد: شُحّ چيست؟ پاسخ فرمود: «ان ترى ما فى يدك شرفاً و ما انفقت تلفا»(83) آنچه را در دست دارى مايه شرافت خود بدانى و آنچه را انفاق مى كنى، تلف شده بپندارى.
«البخل بالموجود سوء الظّن بالمعبود»(84) بخل، نشانه بدگمانى به خداست.
امام صادق عليه السلام، يك شب در حال طواف، چنين دعا مى كرد: «اللّهم قِنى شحّ نفسى»(85) خدايا! مرا از بخل حفظ فرما.
بخل فقط در مال نيست، بلكه در احترام به مردم نيز برخى بخل مى ورزند. «البخيل من بخل بالسلام»(86)، آنكه در سلام بخل ورزد، بخيل است.
«البخل باخراج ما افترض اللّه من الاموال اقبح البخل»(87) بدترين بخل، بخل در پرداخت واجبات مالى چون خمس و زكات است.
«البخيل حقاً مَن ذُكرت عنده فلم يُصلّ علىَّ»(88) پيامبر فرمود: بخيل حقيقى، كسى است كه نام من نزد او برده شود، ولى او بر من درود و صلوات نفرستد.
«لاتدخلن فى مشورتك بخيلا»(89) افراد بخيل را طرف مشورت خود قرار ندهيد.
«النظر الى البخيل يقسى القلب»(90) نگاه به بخيل، انسان را سنگدل مى كند.
-----
83) بحار، ج 73، ص 305.
84) غررالحكم.
85) بحار، ج 70، ص 301.
86) بحار، ج 70، ص 305.
87) غررالحكم.
88) بحار، ج 73، ص 306.
89) نهج البلاغه، نامه 53.
90) بحار، ج 78، ص 53.

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر