برا

براﯼ ِ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﻋﺸﻖ، ﮐﻢ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﺎﻫﯽ
ﮐﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﭼﻮﻥ ﺷﻮﺩ ﻟﺒﺮﯾﺰ، ﻏﻢ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﺎﻫﯽ

ﺗﻦ ﺍﺕ ﺍﺳﻠﻮﺏ ِ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ، ﺑﻬﺎﺭﯼ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻧﺎﺭﻧﺞ
ﻗﺸﻨﮕﯽ ﻫﺎﯼ ِ ﺗﻮ ﺑﺎﻍ ِ ﺍﺭﻡ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﺎﻫﯽ

ﻧﺴﯿﻢ ﺍﺳﺘﺎﺩ ِ ﺷﯿﺪﺍﯾﯽ ﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺲ ﺑﺎ ﺳﺮﺍﻧﮕﺸﺘﺶ
ﺑﻪ ﻧﺴﺘﻌﻠﯿﻖ ِ ﻣﻮﯾﺖ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺧﻢ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﺎﻫﯽ

ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﺍﺕ ﺷﺪ ﺑﺎﻋﺚ ِ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ ِ ﺍﺭﮔﻢ
ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻣﺎ ﻟﺒﺖ ﺧﺮﻣﺎﯼ ِ ﺑﻢ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﺎﻫﯽ

ﭼﻨﺎﻥ ﻗﺪﯾﺴﻪ ﻭ ﭘﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻟﻮﺡ ِ ﺯﺭﯾﻨﺶ
ﺧﺪﺍ ﻧﺎﻡ ِ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻭﻗﺖ ِ ﻗﺴﻢ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﺎﻫﯽ

ﺑﭽﺮﺥ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﺩﺭﻫﺎﯼ ِ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻗﺺ ِ ﺧﻮﺩ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺑﺎ ﮐﺮﻡ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﺎﻫﯽ

ﺗﻮﯾﯽ ﺩﺭ ﺧﺎﺏ ِ ﻣﻦ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻋﻄﺮ ِ ﺯﻋﻔﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ
ﺯﻧﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻪ ﭼﺎﯼ ِ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﺎﻫﯽ

ﺗﻮ ﻣﯿﺨﻨﺪﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺪﺟﻮﺭ ﻣﯿﻠﻢ ﻣﯿﮑﺸﺪ ﺳﯿﮕﺎﺭ
ﺷﺮﺍﺏ ِ ﻧﺎﺏ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺩ ﻭ ﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﺎﻫﯽ

ﺧﻮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﯿﺨﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﭼﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺖ ﺑﺮ ﺳﺮﻡ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﺎﻫﯽ

ﺑﺒﺨﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻧﺎﻡ ِ ﭘﺎﮐﺖ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﺍﺷﮏ ﺭﺍ ﺟﺎﯼ ِ ﻗﻠﻢ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﺎﻫﯽ

#شهراد_میدری