من که آدم نشدم،کاش تو حوّا باشي

من که آدم نشدم،کاش تو حوّا باشي

همره سادگي اين منِ شيدا باشي



باز دلواپس شيريني گندم نشوي

باز رويا زده ي سيب،مبادا باشي



دل سرما زده ام مأمن بيماري هاست

و تو با آمدنت کاش مسيحا باشي



ماهي ام،ساحت اين تُنگ برايم تَنگ است

و چه سخت است در انديشه ي دريا باشي



سرِّ پنهان من از موي سپيدم پيداست

تو ولي خوب بمان تا که فريبا باشي...