پشیمانی (part 5)

فردا
ویو ات
بیدار شدم از خواب دست و صورتما شصتم لباس قشنگ پوشیدم برگه های شرکت و سند ها را برداشتم رفتیم وایین همه اعضا بودن بغض کرده بودم جیمین و تهیونگ منا دیدن بلند شدن اومدن سمتم خواستن بغلم کنن اما یکم رفتم عقب که با تعجب بهم نگاه کردن خب حق داشتن اما نه دیگه من اینجا نمیمونم
ات: میشه بردید کنار میخوام برم (صدای بغض دار)
جیمین: ات چت شده بیا صبحونه بخور
ات: نه مرسی من کارای مهم تری دارم
تهیونگ: ات بیا یکم بخور من پنکیک خامه ایی برات درست کردم
ات: ممنون تهیونگ از این به بعد برای کوک این پنکیک ها را درست کن دوست داره و منم میخوام برم استفا بدم
یهو یونگی که داشت قهوت اش را میخورد پرید تو گلوش همه با تعجب به من نگاه کردن پ گفتن چییی؟
ات: دارم استفا میدم برام تو یه شرکت دیگه
اعضا: نهههه ـ
کوک: ات ببخشید اگه به خاطر رفنار من بوده ببخشید من فقط عصبی بودم و خب با یونگی بحث کرده بودم اعصاب نداشتم
ات: ببخشید شما همیشه اعصاب ندارید
یونگی: ات اگه این کارا کنی نه من نه تو
ات: تو مثلا کیه منی ها
یونگی: من...... به عنوان کسی که توی این گروه کار میکنه و دوست ندارم بری
ات: نه من میرم
یهو جیمین کل مدارک و اسناد و از دستم کشید و فرار کرد و رفت تو اتاق یونگی درم قفل کرد از اعصبانیت قرمز شده بودم
داد زدم
ات: جیممینننننن (داد )
تهیونگ که نزدیک ات بود ازش دور شد رفت پیش اعضا جیمین یکم از لای درا باز کرد و به ات نگاه میکرد ات که داشت با اعبانیت به جیمین نگاه میکرد حواسش به پشتش نبود یهو یکی دستا و پای اونا گرفت هی ول میخورد که ازاد شه اما نمیشد اون جیهوپ بود که سعی برم اروم کردنش داشت یهو ات زد زیر گریه

و.......