منشور کورش بزرگ:
منشور کورش بزرگ:
نخست از همه، منشور کورش از تاریخ کشور خودمان و نمادی از هویت تاریخی و میراث فرهنگی کهن و غنی و رفتار انسانی و مداراجویانه ایرانیان است. کوبیدن و حساسیت داشتن به تاریخ میهن خودمان، هم‌راستایی با دشمنان است. تاریخ‌دوستی هیچ تضادی با اسلام ندارد. این کوبیدن‌ها، سبب ایجاد انشقاق میان تمدن ایرانی و اسلامی شده (هدف صهیون!) و در مواردی دیده شده که پان‌ترک‌ها و تجزیه‌طلبان محتواهایی را که برخی با نام اسلام‌گرایی و ضد-صهیونیسم می‌سازند، بکار گرفته و آنها را مورد استناد قرار می‌دهند؛ این سبب تأسف است. برای خود جمهوری اسلامی نیز بد تمام می‌شود.
منشور کورش کی و کجا نگاشته شد؟
یکی از شکوهمندترین فتوحات تاریخ، فتح صلح‌آمیز بابل (در عراق کنونی) توسط کورش بزرگ در تاریخ ۲۹ اکتبر 539 ق.میلاد بود. در این سال، کورش بدون خونریزی درون بابل شد. (مدرک: در یک رویدادنامه معتبر بابلی به نام رویدادنامه نبونئید، اشاره شده که کورش در سوم ماه بابلی Arahsamna، که در خورشیدی معادل ۷ آبان است، داخل بابل شد و چون بابل قبلا توسط سپاهیان فتح شده بود، کورش صلح‌آمیز وارد شد و مردم هم به پیشواز و استقبال وی می‌شتابند) کورش به کاهنان فرمان داد تا ماجرای فتح بابل را بر لوحی از گِل، به دو زبان بنویسند. این لوح که استوانه‌ای از گل پخته بود، سال 1879 در استان بابل کشف شد، هم اکنون در موزۀ بریتانیا نگهداری می‌شود و به منشورکورش معروف است.
ترجمه:
شاید ندانیم ترجمه دقیق منشور را، چون بخش‌‌هایی از آن خراب است. ولی با توجه به زمان نوشته شدن منشور و مکان یافت شدن منشور و ترجمه احتمالی، می‌دانیم که کورش چه منظوری داشت. کورش قصدش، پذیرفته شدن از سوی بابلیان بود. چون سرزمین آنها را فتح کرده بود؛ البته آنها هم طبق شواهد، برای کورش احترام زیادی قائل بودند (همان رویدادنامه)، اما کوروش برای محکم‌کاری، دستور می‌دهد منشوری بنویسند تا بیانیه‌ای برای اعلام آزادی ادیان و حقوق بشر در سراسر قلمروی هخامنشی، فتح قلوب مردم و جاودانگی در تاریخ باشد. تاریخ گواه می‌دهد که کوروش پس از فتح و اتحاد اقوام، به اقلیت‌های مذهبی و قومی احترام گذاشت و انها رو به رسمیت شناخت، آنجا را آباد ساخت و شکل جدیدی از حکومت را به جهانیان معرفی کرد، برخلاف خیلی‌ها که قتل و غارت و خونریزی رفتارشان بود. پادشاهان پیشین، پس از فتح یک جا، معابد را خراب می‌کردند و آثار ارزشمند را غارت می‌کردند و مردمان را برده می‌کردند و مجبورشان می‌کردند که به خدایان خودشان تعظیم کنند؛ اما کورش با خردمندی و دانایی، آباد کرد، آداب و رسوم و سنت‌ها و ادیان را حفظ کرد.
تفاوت منشور کوروش با بقیه: https://wisgoon.com/pin/58653863
نخست از همه، منشور کورش از تاریخ کشور خودمان و نمادی از هویت تاریخی و میراث فرهنگی کهن و غنی و رفتار انسانی و مداراجویانه ایرانیان است. کوبیدن و حساسیت داشتن به تاریخ میهن خودمان، هم‌راستایی با دشمنان است. تاریخ‌دوستی هیچ تضادی با اسلام ندارد. این کوبیدن‌ها، سبب ایجاد انشقاق میان تمدن ایرانی و اسلامی شده (هدف صهیون!) و در مواردی دیده شده که پان‌ترک‌ها و تجزیه‌طلبان محتواهایی را که برخی با نام اسلام‌گرایی و ضد-صهیونیسم می‌سازند، بکار گرفته و آنها را مورد استناد قرار می‌دهند؛ این سبب تأسف است. برای خود جمهوری اسلامی نیز بد تمام می‌شود.
منشور کورش کی و کجا نگاشته شد؟
یکی از شکوهمندترین فتوحات تاریخ، فتح صلح‌آمیز بابل (در عراق کنونی) توسط کورش بزرگ در تاریخ ۲۹ اکتبر 539 ق.میلاد بود. در این سال، کورش بدون خونریزی درون بابل شد. (مدرک: در یک رویدادنامه معتبر بابلی به نام رویدادنامه نبونئید، اشاره شده که کورش در سوم ماه بابلی Arahsamna، که در خورشیدی معادل ۷ آبان است، داخل بابل شد و چون بابل قبلا توسط سپاهیان فتح شده بود، کورش صلح‌آمیز وارد شد و مردم هم به پیشواز و استقبال وی می‌شتابند) کورش به کاهنان فرمان داد تا ماجرای فتح بابل را بر لوحی از گِل، به دو زبان بنویسند. این لوح که استوانه‌ای از گل پخته بود، سال 1879 در استان بابل کشف شد، هم اکنون در موزۀ بریتانیا نگهداری می‌شود و به منشورکورش معروف است.
ترجمه:
شاید ندانیم ترجمه دقیق منشور را، چون بخش‌‌هایی از آن خراب است. ولی با توجه به زمان نوشته شدن منشور و مکان یافت شدن منشور و ترجمه احتمالی، می‌دانیم که کورش چه منظوری داشت. کورش قصدش، پذیرفته شدن از سوی بابلیان بود. چون سرزمین آنها را فتح کرده بود؛ البته آنها هم طبق شواهد، برای کورش احترام زیادی قائل بودند (همان رویدادنامه)، اما کوروش برای محکم‌کاری، دستور می‌دهد منشوری بنویسند تا بیانیه‌ای برای اعلام آزادی ادیان و حقوق بشر در سراسر قلمروی هخامنشی، فتح قلوب مردم و جاودانگی در تاریخ باشد. تاریخ گواه می‌دهد که کوروش پس از فتح و اتحاد اقوام، به اقلیت‌های مذهبی و قومی احترام گذاشت و انها رو به رسمیت شناخت، آنجا را آباد ساخت و شکل جدیدی از حکومت را به جهانیان معرفی کرد، برخلاف خیلی‌ها که قتل و غارت و خونریزی رفتارشان بود. پادشاهان پیشین، پس از فتح یک جا، معابد را خراب می‌کردند و آثار ارزشمند را غارت می‌کردند و مردمان را برده می‌کردند و مجبورشان می‌کردند که به خدایان خودشان تعظیم کنند؛ اما کورش با خردمندی و دانایی، آباد کرد، آداب و رسوم و سنت‌ها و ادیان را حفظ کرد.
تفاوت منشور کوروش با بقیه: https://wisgoon.com/pin/58653863
۹۶۶
۱۰ بهمن ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.