part: 13

صدای جیغ لاستیک ها همزمان با فریاد تماشاچی ها بلند شد بعد اون جاده تنگ کوهستان رو پیش گرفتیم
راننده ها سرسخت و کار کشته بنظرمیرسیدن اما کریس جوری میروند انگار تمام زندگیش به این مسابقه وابست ست
باتعجب به ماشین جلویی که متعلق به طعمه هام بود نگا میکردم
هانل: پاهاش رو فرو کرده تو موتور ماشین اینجور روندن به کشتنش میده
همون موقع جاده به گردنه وصل شد و
با گذشتن دو ماشین از کنارم متوجه شدم حواسم از حساب اصلی پرت شده.
پدال گاز رو فشار دادم و تو سراشیبی هردو ماشین رو رد کردم
حالا فقط کریس مونده بوذ و اصلانم قصد کوتاه اومدن نداشت
راهم رو بسته بود و اجازه عبور از حوالیش رو نمیداد
تصمیم گرفتم فاصله ماشین رو باهاش بیشتر کنم و کاری کنم که بردش رو حتمی بدونه
درست سه دقیقه تا رسیدن به خط پایان و پیست اصلی مونده بود.
بقدری دور بودم که نمیتونست ماشین رو ببینه و با خیال راحت انتهای مسیر رو با سرعت معقولی طی میکرد.
وقت گاز دادن بود، پام رو روی پدال فشار دادم و با رسیدن بهش سوپرایزش کردم.
درست کنار هم میروندیم
با اینکه چهره هامون از زیر کلاه معلوم نبود