تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره الرحمن

آیات 10 تا 13

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

وَ الْأَرْضَ وَضَعَهٰا لِلْأَنٰامِ (١٠)
و زمين را براى [زندگى] مردم نهاد؛

فِيهٰا فٰاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذٰاتُ الْأَكْمٰامِ (١١)
در آن ميوه ها و نخل ها با خوشه هاى غلاف دار است؛

وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحٰانُ (١٢)
و دانه هاى با سبوس و كاه و گياهان خوشبو است،

فَبِأَيِّ آلاٰءِ رَبِّكُمٰا تُكَذِّبٰانِ (١٣)
پس [اى انس و جن!] كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟

نکته ها:

«أنام» به معناى آفريده ها، اعمّ از جنّ و انس و همه موجودات روى زمين است. «فاكهة» به هر نوع ميوه و «ريحان» به هر گياه خوش بو گفته مى شود.
«اكمام» جمع «كِمّ» به معناى پوششى است كه ميوه را در برمى گيرد، همان گونه كه «كُمّ» به معناى آستين است كه دست را مى پوشاند و «كُمّه» بر وزن قُبّه به كلاهى گفته مى شود كه سر را مى پوشاند. شايد مراد از «اكمام» در آيه، اليافى باشد كه همچون الياف روى نارگيل، دور درخت خرما را فرامى گيرد.
«حَبّ» به معناى دانه و «عَصف» به معناى برگ ها و اجزايى است كه از گياه جدا مى شود و لذا به كاه نيز «عصف» گفته مى شود.
«آلاء» جمع «اِلَى» به معناى نعمت است.
تكرار سؤال هاى پى در پى همراه با انتقاد، دليل آن است كه هر نعمتى براى خود تصديق و تكذيبى دارد.
در حديث مى خوانيم: كسى كه سوره مباركه الرّحمن را مى خواند، هر بار كه به آيه «فباىّ آلاءِ ربّكما تكذّبان» مى رسد، بگويد: «لابشى ءٍ من آلائك ربّ اُكذّب»(61) يعنى اى پروردگار من! هيچ يك از نعمت هاى تو را تكذيب نمى كنم.

61) بحار، ج 92، ص 306.

بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر