امشب دوباره بر سَرَم عالم خراب شد

امشب دوباره بر سَرَم عالم خراب شد
حافظ گریست صفحه ی فالم خراب شد

ابرِ سیاهِ خاطـره شب را فـرا گرفت
آهم به عرش رفت هِلالم خراب شد

چشمم به یادِ چشمِ شرابیت باده ریخت
بر "لب" رسید باده و حالم خراب شـد

در "من" امید بود کنار "تو" "ما" شوم
افسوس آرزوی وصالم خراب شد

دیگـر نگو برای چه بیدار مانده ام
رویای خوبِ خواب و خیالم خراب شد

من چشمه ام که راهیِ مردابِ غم شدم
در راهِ عشـق آبِ زلالـم خـراب شـد