ﺑﻠﻮﯾﺮﯼ ﺷﻮﺍﻥ ﺷﻌﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﺎﻣﻮﺳﺘﺎ ﻫﯿﻤﻦ
ﻧﯿﻮﻩ ﺷﻪ ﻭﻩ ، ﺩﻧﯿﺎ ﺧﺎﻣﻮﺵ
ﺩﯾﺘﻪ ﮔﻮﯾﻢ ﺋﺎﻫﻪ ﻧﮕﯿﮑﯽ ﺧﻮﺵ
ﺋﺎ ﻫﻪ ﻧﮕﯿﮑﯽ ﮔﯿﺎﻥ ﭘﻪ ﺭﻭﻩ ﺭﻩ
ﺷﺎﺩﯼ ﻫﯿﻨﻪ ، ﺧﻪ ﻓﻪ ﺕ ﺑﻪ ﺭﻩ
ﺋﺎﻫﻪ ﻧﮕﯿﮑﯽ ﺩﻟﻨﻪ ﻭﺍﺯﻩ
ﺗﺎﺭﻩ ؟ ﯾﻮﻟﻮﻧﻪ ؟ ﯾﺎ ﺳﺎﺯﻩ ؟
ﻧﺎ ...ﻧﺎ ... ﺋﺎﻫﻪ ﻧﮕﯽ ﺑﻠﻮﯾﺮﻩ
ﺟﺎ ﻭﻩ ﺭﻩ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻮ ﺭﺍﺩﯾﺮﻩ
ﻫﻪ ﺯﺍﺭ ﺧﻮﺯﮔﻪ ﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺕ ﺷﻮﺍﻧﻪ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭ ﻣﺎﻧﮕﻪ ﺷﻪ ﻭﻩ ﺟﻮﺍﻧﻪ
ﺩﺍﻧﯿﺸﺘﻮﻭﯼ ﻟﻪ ﺭﮊﺩﻭ ﻫﻪ ﻟﺪﯾﺮ
ﭘﻪ ﻧﺠﻪ ﺩﻩ ﺑﺰﯾﻮﯼ ﻟﻪ ﺑﻠﻮﯾﺮ
ﺩﻩ ﮔﻪ ﻝ ﺗﻪ ﺑﯿﻌﻪ ﺕ ﻫﺎﻭ ﺩﻩ ﻣﯽ
ﺷﺎﺩﯼ،ﺑﻪ ﮐﻪ ﯾﻔﯽ، ﺑﯽ ﺧﻪ ﻣﯽ
ﺋﺎﻏﺎﺵ ﺑﻪ ﻧﻮﮐﻪ ﺭ ﻧﺎﮔﺮﯼ
ﻭﻩ ﮎ ﻣﻦ ﻟﻪ ﺩﺍﺧﺎ ﻧﺎﻣﺮﯼ
ﻭﻩ ﺭﻩ ﺷﻮﺍﻧﻪ ﻫﻪ ﻣﻮﻭ ﺷﻪ ﻭﯼ
ﻧﯿﻮﻩ ﺷﻪ ﻭﯼ، ﮐﺎﺗﯽ ﺧﻪ ﻭﯼ
ﻟﻪ ﻭ ﮐﯿﻮﻭ ﻧﻮﺍﻟﻪ ﺯﻩ ﻧﻮﯾﺮﻩ
ﺗﯽ ﺗﻮﻭﺭﯾﻨﻪ ﻟﻪ ﻭ ﺑﻠﻮﯾﺮﻩ
ﻟﻪ ﺳﻪ ﺭ ﺗﺮﻭﭘﮑﯽ ﺋﻪ ﻭ ﮐﯿﻮﻩ
ﭘﻪ ﻧﺠﻪ ﻟﻪ ﺑﻠﻮﯾﺮ ﺑﺒﺰﯾﻮﻩ
ﺑﺎ ﮐﯿﻮﻩ ﮐﻪ ﺩﻩ ﻧﮓ ﺩﺍﺗﻪ ﻭﻩ
ﺷﺎﻋﯿﺮﯾﺶ ﺧﻪ ﻭ ﺑﯿﺒﺎﺗﻪ ﻭﻩ