قهر که میکنی

قهر که میکنی
به سکوتت حسادت میکنم
که سنگین در آغوش گرفتی اش!
یواشکی دلم را به زنجیر میکشم و
دور ساق پایت میبندم!
روی بام دلت می ایستم
و داد میزنم
پرت کنم خودم را،یا آشتی میکنی؟
راه که می افتی طرفم...
صدای "دوستت دارم"،"دوستت دارم" دلم،کنار ساق پایت،
گوش فلک را کر و چشم جهان را کور کرده!
قهر که میکنی
خواستنی تری و غمگین ترم چون
نمی دانم از کدام خدا،بُت بخواهم،
که اجابتم کند!!