ﻣﻌﻤﻮﻻ ما انسانها از اﯾﻨﮑﻪ پس از ﻣﺮگ ﻓﺮاﻣﻮش شویم وﺣﺸﺖ داری

ﻣﻌﻤﻮﻻ ما انسانها از اﯾﻨﮑﻪ پس از ﻣﺮگ ﻓﺮاﻣﻮش شویم وﺣﺸﺖ داریم...!!!
وﻟﯽ من انسانهایی را میشناسم که در زمان حیاتشان هم وحشت دارند!!! چون علیرغم آنکه در کنارمان زندگی میکنند اما باور کرده اند که از یادها رفته اند آنهم در اوج احتیاج عاطفی شان...
کافیست که کمی اندیشه کنیم تا دریابیم که هر یک از ما تعدادی از آنها را میشناسیم!! گویی متأسفانه هر کدام از ما بهره ای از این غفلت داریم!!!
بزرگان و کهنسالان فامیل و همه سالمندان اطرافمان بخشی از این همین فراموش شدگانی هستند که همواره جویندگان عاطفه اند...
ﭼﻪ سخت است که زﻧﺪه ﺑﺎﺷﯽ و باور کنی که از جمله ﻓﺮاﻣﻮش شدگانی...!!!
و ما چه ساده میتوانیم با اندکی توجه و التفات، این باورشان را تغییر دهیم...!
با یک دیدار ساده...
با یک تماس تلفنی کوتاه...
با عضویت در گروههای خیریه ای که به دیدار سالمندان میشتابند...
با اختصاص اندکی از درآمدمان در ماه و...