تفسیر قرآن

پیام‌های آیات 41 تا 43 سوره فصلت

- قرآن، مايه ى ذكر و يادآورى است. «كفروا بالذكر» (آنچه را كه انسان دچار غفلت و فراموشى مى شود، به ياد انسان مى اندازد)

- كفر گروهى از مردم، سبب شكست كتاب آسمانى نمى شود. «لكتاب عزيز»

- قرآن از آينده خود خبر مى دهد. عزّت قرآن و تحريف نشدن آن در طول تاريخ با وجود آن همه دشمن، يك خبر غيبى است. «عزيز - لا يأتيه الباطل»

- هيچ گونه باطلى در قرآن نيست. (نه دروغ، نه تضاد، نه تحريف و نه...). « لا يأتيه الباطل»

- همه ى توطئه هاى گذشته و آينده در راه مبارزه با قرآن بى تأثير است. «عزيز... لا يأتيه...»

- تفسيرهاى باطل، برداشت برخى انسان ها از قرآن است، ولى خود قرآن همچنان استوار است. «تنزيل من حكيم»

- قرآن كه از طرف خداوند حكيم است، حكيمانه و استوار است. (محتوى ، الفاظ، شيوه ى نزول و نيز تأثير آن محكم و استوار است). «تنزيل من حكيم»

- خداوند حكيم است. «تنزيل من حكيم...» قرآن نيز حكيم است. «يس و القرآن الحكيم»(62) و پيامبر آموزگار حكمت است. «يعلّمهم الكتاب و الحكمة»(63)

- قرآن، جلوه ى حكمت الهى و دليل شايستگى خداوند براى حمد است. «حكيم حميد»

- حتّى انبيا به دلدارى نياز دارند و اين آيه نوعى دلدارى به پيامبر است. «ما يقال لك»

- عكس العمل مخالفان در برابر انبيا يكسان است. «ما يقال لك الاّ...»

- رهبران دينى بايد تحمّل ناسزاگويى هاى مخالفان را داشته باشند. «ما يقال لك الاّ قد قيل...»

- راه توبه همواره باز است. «لذو مغفرة»

- توجّه به رحمت و عقاب خداوند زمينه ساز توبه انسان است. «لذو مغفرة و ذو عقاب»

- هشدار و اميد بايد در كنار هم باشد. «ذو مغفرة... ذو عقاب»

- رحمت خداوند بر غضبش پيشى دارد. (اول مغفرت مطرح شده بعد عقاب)

- بخشش و تنبيه از شئون ربوبيّت است. «ان ربّك لذو مغفرة و ذو عقاب اليم»
-----
62) يس، 1 - 2.
63) آل عمران، 164.

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر