هر روز صبح مجبورم این حزنِ تنها را از جا بلند کنم و لباس بپوشانم و موهایش را مرتب کنم و جلوی آینه تمرین لبخند زدن بکنم تا جلوی دیگران نشان بدهم همهچیز روی روال است و من از بودنم راضیم...!
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.