از زمزمہ دلتنگیم ، از همهمہ بیزاریم

از زمزمہ دلتنگیم ، از همهمہ بیزاریم
نہ طاقتِ خاموشے ، نہ تابِ سخن داریم

آوار ِ پریشانے ست ، رو سوے چہ بگریزم ؟
هنگامہ ے حیرانے ست ، خود را بِ کہ بسپاریم ؟

تشویش ِ هزار «آیا» ، وسواس ِ هزار «امّا»
کوریم و نمے بینیم ، ورنہ همہ بیماریم

دورانِ شکوهِ باغ ، از خاطرمان رفتہ است
امروز کہ صف در صف ، خشکیده و بے باریم

دردا کہ هدر دادیم ، آن ذات ِ گرامے را
تیغیم و نمی بُریم ، ابریم و نمے باریم

ما خویش ندانستیم ، بیدارےِ مان از خواب
گفتند کہ بیدارید ، گفتیم کہ بیداریم !

من راهِ تو را بستہ ، تو راهِ مرا بستہ
امیّد ِ رهایے نیست ، وقتے همہ دیواریم

 زنده یاد
✍︎ #حسین_منزوی