درگیر هیچ کس و هیچ چیزی نیستم.

درگیر هیچ‌کس و هیچ‌چیزی نیستم.
آنان که مدام درگیر این و آن شدند، کجای دنیا را گرفتند؟! آنان که هربار رابطه‌های تازه‌ای تجربه کردند، جز عمری بر باد رفته، چه دست‌آورد باارزشی برایشان ماند؟
درگیر و گرفتار آدم‌ها نیستم، با کسانی مانده‌ام که دوستم دارند و در کنارشان احساس راحتی می‌کنم،
خدا را بیشتر از هرکسی دوست دارم و کتاب خواندن و چای نوشیدن و تماشای فیلم‌های تازه را بیشتر از هرچیزی.
بزرگ شده‌ام که فهمیده‌ام از تنور دوست‌داشتن‌های افراطی، آبی برای آرامش من گرم نمی‌شود و پشیمانم که چرا پیش از این، آدم‌هایی را بی‌ هیچ دلیلی متفاوت می‌دیدم و بی هیچ منطقی متفاوت دوست داشتم، آدم‌هایی که حالا که فکر می‌کنم؛ بیشتر از هر انسان معمولی، معمولی بودند، کارهای معمولی انجام می‌دادند، حرف‌های معمولی می‌زدند و با آدم‌های معمولی معاشرت می‌کردند.
بعد از این جز خودم و خدای خودم روی هیچ‌چیز و هیچ‌کس دیگری حساب نمی‌کنم. چون نه چیزها همانی‌اند که می‌بینم، نه آدم‌ها همانی‌اند که فکر می‌کنم.
بزرگ شده‌ام که فهمیده‌ام زندگی همه‌اش دویدن و تلاش کردن و موفق شدن نیست، آدمی بیش از هر چیز دیگری به امنیت و آرامش و راحتی نیاز دارد.
بزرگ شده‌ام که آرام‌ترم، بزرگ شده‌ام که بی‌خیال‌ترم، بزرگ شده‌ام که وابسته نیستم.

نرگس_صرافیان_طوفان‌