"دريا يكي رو غرق كرد، پس ديگه دريا نريم!"

نميشه كه... بايد اعتماد كنى به زندگى.
ديروز كسى از زندگيت رفت و تو از تعجب گريه كردى..
فردا اگر تنها شدى نبايد برات عجيب باشه،
عجيب وقتيه كه، يكى باهات موند تو هر شرايطى.
عجيب يعنى جوونيش رو ببينی، ميانساليش رو ببينی... و توى پيرى بهش بگى چقدر خوشگل شدى.

رهگذرهاى زندگی همديگه ايم تا وقتى كه يک جا، دل رو ميزنيم به دريا و تا عمر داريم تو حال و هواى يك نفر غرق ميشيم.
عجيب اونه كه يا تو يه طبقه بالا، يا من يه طبقه بالاتر از تو، تو دل خاكيم و هيچكس جز من و تو نميدونه روزگارى، چه روزگارى داشتيم.