✍✍✍

✍✍✍

آن سو تویی و  خرمنِ گیسوی کمندت
این سو منم و این دلِ افتاده به  بندت

همـواره شبیخون زده بر مُلکِ وجودم
چشـمانِ تـو در مَعیتِ مـژگانِ بلندت

بی نقـش و نگاری و دل آرایی و ساده
مانندِ همـان دامن و تنپـوشِ  پَرندت

شیرینیِ دنیا، همه زهر است و هَلاهل
در محضرِ لب های عسل باره ی قندت

کام از تـو طلب کردم و صبرم  طلبیدی
دردا که اثر نیست دراین چاره و پندت

سخت است که تیمار کنی باغچه ها را
خواهنـده ی گُل باشی و امّا، ندهندت

گفتی کـه چو دیوانه شوی، دل بسپارم
"ای من بـه فدای دلِ دیوانـه پسندت"



࿇─═‎═‎•❃≽❤️خاصم❤️≼❃•═┅─࿇