+ولی آدم که تنها باشه فقط یه درد داره،اونم تنهاییه...

‌
+ولی آدم که تنها باشه فقط یه درد داره،اونم تنهاییه...
_آره راست میگی،ولی تنهاییِ محض خوبه
تنهایی یه نفره...
میفهمی چی میگم؟
اینکه خودت باشی و خودت،
هی نشینی فکر کنی و بگی کاش بود،
شبا از دلتنگی برای کسی تا صبح نپیچی به خودت،
چشمات دائم قرمز نباشه و صبح و شبت گره نخوره بهم...
تنهاییت انتخابت باشه خوبه،خیلیم خوبه...
ولی وای از روزی که اجبار باشه...
اجبار به خاطر اینکه یه نفر انقدر پررنگه تو زندگیت،تو قلبت و تو لحظه هات که حتی اگه بخوای نمیتونی کسی رو بیاری تو زندگیت،
چون همه رو با اون مقایسه میکنی و همه ام ازش کم میارن،
چون خاطره هاش،تصویرش که مدام جلوی چشمته،کاراش
نمیذاره کسی بیاد،نمیذاره چشمات کسی رو ببینه بغیرش...
تنهایی خوبه ولی یه نفرش،بدون هیچکی تو ذهنت،
بدون عطر تنِ کسی تو بینیت،
بدون حسرتِ گرمای دست کسی،
بدون خوابایی که توش با اونی،
بدونِ انتظار برای پیام دادن یه نفر
یا زنگ زدنش،
بدون امید دیدنش وسطِ یه خیابون شلوغ
وقتی که دلتنگی داره خفت میکنه...