رمان ارباب من پارت: ۸۲

روی تخت دراز کشیده بودم که صدای چرخیدن کلید اومد.
در با عجله باز شد و اکرم خانم با یه سینی غذا وارد اتاق شد و گفت:

_ بدو دختر، بدو زود غذات رو بخور که واسه من دردسر درست نشه

بو و ظاهر غذاها عالی بود و دلم میخواست سریع دخلشون رو بیارم اما با لجبازی بهش نگاه کردم و گفتم:

_ نمیخوام
_ وا
_ والا
_ چت شد پس؟ تو مگه گشنه ات نبود؟
_ الان سیر شدم
_ هوا خوردی سیر شدی؟
_ آره

سینی رو روی زمین گذاشت و گفت:

_ من میرم نیم ساعت دیگه میام که سینی رو ببرم، زود غذات رو بخور
_ گفتم ببر دیگه نمیخوام

چپ چپ نگاهم کرد و بی توجه به حرفم در رو قفل کرد و رفت.
با لج به غذاها نگاه کردم و گفتم:

_ عمراً اگه لب بزنم بهش، الکی گذاشت اینجا و رفت

و روی تخت دراز کشیدم و به سقف زل زدم.
با صدای شکمم، چشمم به صورت خودکار به سمت سینی غذا کشیده شد!
همینطور که بهشون نگاه میکردم زیر لب گفتم:

_ با کی لج میدی سپیده؟ با خودت؟

و دیگه طاقت نیاوردم و به سمت سینی غذا رفتم.
روی زمین نشستم و با ولع مشغول خوردنش شدم و دوباره این به موضوع پی بردم که دستپخت اکرم خانم محشره!

وقتی همه ی غذا رو خوردم و سیر شدم، عقب عقب رفتم و به پایین تخت تکیه دادم.
یاد غذاهای خوشمزه و با عشقی که مامانم میپخت افتادم و همین باعث شد دوباره بغض تو گلوم ایجاد بشه.
دستام رو روی صورتم گذاشتم و آروم گفتم:

_ خدایا خودت نجاتم بده، خودت کمکم کن!

همون لحظه دوباره صدای کلید اومد و فهمیدم که اکرم خانم اومده دنبال سینی غذا؛ وارد اتاق که شد و چشمش به سینی خالی افتاد گفت:

_ دختر نه به اون ناز و ادات و نه به این سینی خالی!
_ دیگه گفتم دلتون رو نشکنم
_ آره حتما برای دل نشکستن من خوردی!
_ شک دارید؟
_ نه

بعد هم سینی رو برداشت و گفت:

_ حواست باشه آقا چیزی نفهمه ها
_ باشه

لبخندی زد و دوباره در رو قفل کرد و رفت...