قسمت

قسمت ۲
💢 بعد از ناآرامی های آبان خانمی می گفت «خودشان» بانک ها را آتش زده اند تا برای سرکوب مردم بهانه پیدا کنند. از او پرسیدم در شرایطی که با آتش زدن سه چهار بانک هم این بهانه به دست می آمد چه لزومی به آتش زدن همه بانک های یک شهر بود با هزینه گزافی که این کار روی دست دولت گذاشت؟!

💢 در ماجرای سقوط هواپیمای اوکراینی یک نفر با اطمینان و صدای آهسته به دور و بری هایش می گفت دو سه نفر در آن هواپیما بودند که می خواستند با اسنادی فرار کنند؛ هواپیما را با موشک زدند تا آنان نتوانند فرار کنند. آنقدر این ادعا مضحک بود که ناچار شدم وارد گفتگوی محرمانه شان شوم و بپرسم چرا آن ها را در فرودگاه دستگیر نکردند؟ واقعا راحت تر از متحمل شدن هزینه سنگین غرامت این همه قربانی و آبروریزی بین المللی و کاهش اعتبار پدافند و نیروهای نظامی نبود؟!

🔹 متاسفانه همه این خبرها که اینقدر ساده و با پرسیدن یک سوال به چالش کشیده می شوند، نقل برخی محافل شده اند و بسیاری شنونده ها به خود اجازه تردید و فکر کردن بیشتر را نمی دهند.

🔹 این دیگر ربطی به موضوع اعتماد ندارد. این تسلط روح سیاه نمایی تحت تاثیر سال ها تربیت مسموم شبکه های اجتماعی بدون حصار و شبکه های ماهواره ای ضد ایران بر اذهان جامعه است که با دخالت عوامل نفوذ اجتماعی مثل گروه اندیشی و همرنگی با جماعت تقویت و چنین شرایطی را موجب شده است.

🔻 باید چاره ای اندیشید و این بیماری را درمان کرد. امروز در کنار آموزش های سلامت محور، آموزش های رسانه ای ضروری ترین امر است. اگر تحریم، سیل، زلزله، کرونا... ما را زمین نزند، اخبار دروغ، سیاه نمایی و فلاکت پنداری توانایی تغییر واقعیت ها را دارد.